Η Κοινη Επιμελεια Μειωνει τα Ποσοστα των Διαζυγιων - Ερευνα

Η Κοινη Επιμελεια Μειωνει τα Ποσοστα των Διαζυγιων - Ερευνα

Η εφαρμογή της κοινής επιμέλειας - εναλλασσόμενης κατοικίας δεν αυξάνει το ποσοστό διαζυγίων, αλλά αντίθετα μειώνει τον αριθμό των διαζυγίων.

Το έγγραφο αυτό συγκρίνει τις τάσεις και το ποσοστό διαζυγίων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ανάμεσα σε Πολιτείες (states) που ενθαρρύνουν την κοινή επιμέλεια εναλλασσόμενης κατοικίας με εκείνες που ευνοούν την αποκλειστική επιμέλεια. 

Πολιτείες με υψηλά ποσοστά κοινής επιμέλειας εναλλασσόμενης κατοικίας (πάνω από 30%) το 1989 και το 1990 έδειξαν σημαντικά μεγαλύτερη μείωση στα ποσοστά διαζυγίων κατά τα επόμενα έτη έως το 1995, σε σύγκριση με άλλες πολιτείες.

Τα ποσοστά διαζυγίων μειώθηκαν σχεδόν τέσσερις φορές πιο γρήγορα σε πολιτείες με υψηλά ποσοστά κοινής επιμελείας εναλλασσόμενης κατοικίας, σε σύγκριση με τις πολιτείες όπου η κοινή επιμέλεια εναλλασσόμενης κατοικίας είναι πιο σπάνια. 

Ως εκ τούτου, οι πολιτείες με υψηλά επίπεδα κοινής επιμέλειας εναλλασσόμενης κατοικίας έχουν πλέον σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά διαζυγίου κατά μέσο όρο σε σχέση με άλλες πολιτείες. Οι πολιτείες που ευνόησαν την αποκλειστική επιμέλεια είχαν, επίσης, περισσότερα διαζύγια που αφορούσαν και τα παιδιά. 

Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι οι δημόσιες πολιτικές που προάγουν την αποκλειστική επιμέλεια μπορεί να συμβάλλουν στο υψηλό ποσοστό διαζυγίων. Τόσο οι κοινωνικοί όσο και οι οικονομικοί παράγοντες λήφθηκαν υπόψη για να εξηγήσουν αυτά τα αποτελέσματα.

Τα εμπειρικά στοιχεία δείχνουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με ένα διαζευγμένο γονέα είναι πολύ πιο πιθανό από ότι ο μέσος όρος να έχουν προβλήματα στο σχολείο, να εγκαταλείψουν το σπίτι, να αναπτύξουν εξάρτηση από στα ναρκωτικά, ή να αντιμετωπίσουν άλλα σοβαρά προβλήματα (π.χ., Amato και ο Keith, 1991? Guidubaldi, Cleminshaw, Perry, και McLoughlin, 1983? Hetherington και Cox, 1982).

Παρά το γεγονός ότι πολλές μονογονικές οικογένειες δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα της ανύπαντρης μητρότητας, πολύ περισσότερες είναι αυτές που δημιουργήθηκαν από το διαζύγιο.

Από τα 18,6 εκατομμύρια παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες που ζουν με έναν μόνο γονέα, περίπου τα δύο τρίτα είναι από διαζευγμένους ή εν διαστάσει γονείς (Απογραφή 1994). Η εργασία αυτή διερευνά τη σχέση μεταξύ των πολιτικών επιμέλειας των παιδιών και των μεταβολών του ποσοστού των διαζυγίων των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας δεδομένα από ένα δείγμα 19 Πολιτειών που συλλέχθηκαν από το Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.

Τα στοιχεία που αναφέρονται στο παρόν έγγραφο δείχνουν ότι η εφαρμογή της κοινής επιμέλειας εναλλασσόμενης κατοικίας δεν θα αυξήσει το ποσοστό διαζυγίων, αλλά αντίθετα μειώνει τον αριθμό των διαζυγίων. 

Πολιτείες εκ των οποίων οι πολιτικές του οικογενειακού δικαίου - είτε από το νόμο είτε μέσω δικαστικής πρακτικής - ενθαρρύνουν την κοινή επιμέλεια εναλλασσόμενη κατοικία, έχουν δείξει μια πολύ μεγαλύτερη πτώση στα ποσοστά διαζυγίου τους από εκείνες που ευνοούν την αποκλειστική επιμέλεια. Τόσο οι κοινωνικοί όσο και οι οικονομικοί παράγοντες μπορούν να εξηγήσουν τις διαφορές μεταξύ των ποσοστών διαζυγίου.

Η αποκλειστική επιμέλεια επιτρέπει στον ένα από τους δύο γονείς να μετεγκατασταθεί ευκολότερα και να πληγώσει τον άλλο γονέα παίρνοντας μακριά από αυτόν τα παιδιά του. Επιπρόσθετα το διαζύγιο παρέχει οικονομικά κίνητρα στον γονέα με αποκλειστική επιμέλεια ώστε να ζητά από τον άλλο γονέα υψηλότερα ποσά διατροφών των παιδιών. 

Με την κοινή επιμέλεια εναλλασσόμενη κατοικία, και τα δύο κοινωνικά και οικονομικά κίνητρα για το διαζύγιο μειώνονται, έτσι ώστε οι γονείς που σκέφτονται το διαζύγιο να αποφασίσουν ότι είναι πιο εύκολο να παραμείνουν παντρεμένοι. Πολιτείες των οποίων οι πολιτικές οδηγούν περισσότερο στην κοινή επιμέλεια εναλλασσόμενη κατοικία και λιγότερο στην αποκλειστική επιμέλεια παρατηρούν μια μείωση των ποσοστών των διαζυγίων όπως παρουσιάζεται στα αποτελέσματα αυτής της έρευνας.

Οι πολιτικές επιμέλειας του παιδιού και τα ποσοστά διαζυγίου

Συγγραφείς

Richard Kuhn, Children's Rights Council, Washington, D.C. 

John Guidubaldi, D.Ed., John Carroll University (Cleveland, OH)

and Kent State University (Kent, OH)

11th Annual Conference of the Children's Rights Council October 23-26, 1997. Washington, D.C.

Πηγη