Κύριε Κοντονή, σας καθιστώ υπεύθυνο για το θάνατο των γονέων της Γονικής Αποξένωσης

Σας καθιστω υπευθυνο για τον Θανατο Των Πατεραδων οι οποιοι ηρθαν σε αδιεξοδο και ενεργησαν με Αυτοχειρια, επειδη Σεις θεωρειτε Περριτο τον Γονεα που Δεν Μπορει να εχει Κοινη Επιμελεια ..!!!!

κ. Κοντονη εισαστε προφανως Αυτος που Αποποινικοποιει την Γονεϊκη Αποξενωση θεωροντας το φυσικο αποτελεσμα ενος διαζυγιου. Μαζι απενοχοποιειτε ολες εκεινες τις δικαστικες αποφασεις οι οποιες Νομιμοποιουν την Γονε'ι'κη Αποξενωση, οι οποιες Νομιμοποιουν την Ψυχικη Βια αμφωτερων Παιδιων - Πατεραδων απο τον ασκων την Επιμελεια , ως επι των πληστων τις Μητερες που τους εχει ανατεθει η Επιμελεια. 

Θεωρειτε Φυσιολογικη Απωλεια την καταργηση του ενος απο τους δυο γονεις, διχως να αναλογιζεστε τις οποιες ψυχολογικες συνεπειες που θα προκληθουν απο κοινου, στο Παιδι αλλα και τον Κατηργημενο απο την ζωη του παιδιου του Πατερα. 

κ. Κοντονη εισαστε Αυτος που θεωρει οτι οι Αυτοκτονιες οι οποιες εχουν προκληθει απο το Συνδρομο Γονεϊκης Αποξενωσης οτι ειναι Φυσιολογικα Αποτελεσματα (πρωτου απαντησετε στην οποια ερωτηση του οποιου Βουλευτη θα επρεπε να εισαστε το λιγοτερο αρτια ενημερωμενος οπως και οταν αναφερεστε σε ζητηματα οικογενειακου περιεχομενου θα επρεπε να φαινεστε αλλα και να εισαστε ενας Ταπεινος Υπηρετης, ειδικα οταν αναφερεστε στο συνολο των πολιτων.) 

Αποποινικοποιειτε και δινετε συγχρονως Ευσημα σε ολους τους Δικαστικους Λειτουργους οι οποιοι, ενω θα επρεπε να συνεργαζονται με την Προνοια αλλα και να ενεργοποιουν τις κρατικες υπηρεσιες Αυτοματως (Προνοια, Κοινωνικούς Λειτουργους κλπ.) για την Αποφυγη οποιασδηποτε Αναρμοστης Συμπεριφορας απο τον Γονεα που ασκει την Επιμελεια, ουτως ωστε και σαν αποτελεσμα να λειτουργουν οι Δικαστικες Αιθουσες με βαση το Δικαιο αλλα και την Ανιδιοτελεια για να εχουμε το θεμιτο αποτελεσμα της Υγειης Ανατροφης του Παιδιου. 

Εισαστε αυτος που συνεχιζει τον Σκοταδισμο και την Μισαλοδοξια σε ενα συστημα το οποιο αποδεδειγμενα εχει εμφανιστει επιεικως Ελλειπη με αποτελεσμα να Εμψυχωνετε αλλα και να αφηνετε στο Απυροβλητο και στην μη Επιβολη Ευθυνων ολων εκεινων των Κρατικων Λειτουργων που το Απαρτιζουν (Δικαστες, Εισαγγελεις, Εισαγγελεις Ανηλικων κλπ.) 

Εισαστε αυτος που δινει Αλλοθι αλλα και Κινητρο στην Γονεϊκη Αποξενωση και τα Αποτελεσματα της. Εισαστε Αυτος που Εξυμνει την Ανισοτητα, τον Σεξισμο και τον Ρατσισμο, Αποποινικοποιωντας τις οποιες Δικαστικες Αποφασεις οι οποιες θεωρουν "Αποτελεσμα Κοινης Λογικης" την Αποξενωση Παιδιου , διχως αστικες ευθυνες απο τον Αποξενωτη. 

Εισαστε Αυτος που Ισοπεδωνει τα Ανθρωπινα Δικαιωματα. Αυτος που θεωρει Περριτο εναν εκ των Γονεων. Αυτον που Λειτουργει Αντιθετα με τον Θεσμο του Ευρωπαϊκου Κοινοβουλιου αλλα και τις Συμβασεις τις οποιες εχει συνυπογραψει η Χωρα μας με την Ευρωπαϊκη Ενωση, οσον αφορα το Καλο του Παιδιου, την υπερασπιση των Δικαιωματων του Ατομου, του Ανηλικου οπως και το Δικαιωμα της Προασπισης Των Δικαιωματων του Παιδιου, τις οποιες θα επρεπε να θεωρειτε Αναφαιρετες και Υποχρεωτικα Ενεργες. 

Θα ημουν τουλαχιστον ικανοποιημενος εαν ζητουσατε μια πληρη εκθεση για να σας δοθουν Παραδειγματα Κοινης Επιμελειας ως προς την εκπληρωση της και Οχι τον Αποκλεισμο μιας προτασης προτου καν εξεταστει, προτου καν δοθει η οποια 5λεπτη αρνητικη και γεματη Υπεροψια απαντηση σας. 

Η απαντηση σας αυτη σας καθιστα Υπευθυνο για ολα τα σφαλματα και τις παραληψεις του Αστικοιυ Κωδικα, του Οικογενειακου Δικαιου και την Απαξιωποιηση των Ανθρωπινων Δικαιωματων απο τους Κοινωνικους Φορεις αλλα και τους παραγοντες που τους Απαρτιζουν. Δηλωνω δημοσια πως ειμαι ετοιμος να απαντησω σε ολα τα οσα ανεφερα με Αποδειξεις και Ονοματα και πως αναλαμβανω την πληρη ευθυνη των γραπτων μου. 

Η Γονεϊκη Αποξενωση ειναι Βια και Κακοποιηση κατα των Παιδιων, απο οποιον και να Ασκειται, Δικαστες , Κοινωνικες Υπηρεσιες - Λειτουργοι , Εισαγγελεις και Γονεις , που Εγκρινουν την Παταξη των Ανθρωπινων Δικαιωματων αλλα και την υποβολη ημιμετρων, με Εσας Ηθικο Αυτουργο για την Συνεχεια αυτων. 

Τελος σας καθιστω υπευθυνο για τον Θανατο Των Πατεραδων οι οποιοι ηρθαν αντιμετωποι με τα οσα προανεφερα και ετυχαν λειψης μεταχειρισης, με αποτελεσμα να βρεθουν σε αδιεξοδο και να ενεργησουν με Αυτοχειρια, επειδη Σεις θεωρειτε Περριτο τον Γονεα που Δεν Μπορει να εχει Κοινη Επιμελεια ..!!!!

Από την συζήτηση για την Συνεπιμέλεια στην Βουλή. Σεξιστικό παραλήρημα για τον πατρικό ρόλο.

Απαξίωσε σεξιστικά τον πατρικό ρόλο στην συνεπιμέλεια και στη ζωή των παιδιών ο Κοντονής.

Τι μας είπε με λίγα λόγια ο υπουργός δικαιοσύνης Κοντονής στην Βουλή σε ερώτηση του βουλευτή Ανδρέα Λοβέρδου:

Ότι ο πατέρας μετά το διαζύγιο είναι κάτι λιγότερο από το τίποτα. Απαξίωσε τον πατρικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού. Κοινώς, έχει πτυσμένους τους μπαμπάδες μετά το χωρισμό με τη σύζυγό τους, τους θέλει "επισκέπτες" στα ίδια τα παιδιά τους και θέλει να εξακολουθούν να ξοδεύουν χιλιάδες ευρώ σε δικαστικές διαμάχες.

Νοιώθουμε αηδιασμένοι με αυτά που είπε ο υπουργός δικαιοσύνης Κοντονής. 

Φράσεις όπως, "δεν είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα", "ο νόμος είναι από τους πιο καλογραμμένους", οτι "δεν είναι δυνατή η συνεπιμέλεια", οτι "κάνοντας ασφαλιστικά και μια αγωγή λύνεται το θέμα επικοινωνίας", δείχνουν ότι ο υπουργός της οικτρής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ή ότι έχει παντελή άγνοια του πως εφαρμόζονται οι "καλογραμμένοι" νόμοι ή έχει καμιά κόρη ή συμβία που βασανίζει με τον ίδιο τρόπο τον γαμπρό του ή τον πρώην σύζυγό της. 

Αν δεν φύγει το θέμα της επικοινωνίας με τα παιδιά από τους δικαστές να παει σε παιδοψυχολόγους που θα εξετάζουν και θα συμφωνούν με τους γονείς την συνεπιμέλεια και αυτή η συμφωνία σε περίπτωση παραβίασης θα έχει άμεση τιμωρία και όχι μετά από χρόνια αναβολών, τότε θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τραγικές οικογενειακές ιστορίες. 

Δυστυχώς "κύριε" υπουργέ όσο μένει αυτός ο "καλογραμμένος" νόμος μόνο οικογενειακά δράματα θα παράγει αφου εφαρμόζεται μονομερώς υπέρ της μητέρας. Με τέτοια απαξίωση στους πατεράδες που κάναν υπομονή περιμένοντας μια αλλαγή στον "καλογραμμένο" αλλά ανεφάρμοστο νόμο για να τους δοθεί η ευκαιρία να μεγαλώσουν και να χαρούν τα παιδιά τους, το μόνο που καταφέρατε ήταν να μας πείτε πάρτε τον νόμο στα χέρια σας. 

Λυπόμαστε πραγματικά σήμερα με το σεξιστικό σας παραλήρημα και θα σας το ανταποδώσουμε στην επόμενη εκλογική διαδικασία.

Δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Μόνη λύση που μας δίνετε με τα σεξιστικά και ρατσιστικά σας επιχειρήματα είναι η άμεση Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την Συνεπιμέλεια ή η Αυτοδικία.

Παρακολουθήστε αυτό το βίντεο!
Η απουσία του πατέρα είναι μια εθνική επιδημία που επηρεάζει εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο.

Σχεδόν κάθε μεγάλη κοινωνική παθολογία, όπως η βία, παραβατικότητα, ο αλκοολισμός, η χρήση ναρκωτικών ουσιών, που αφορά τα παιδιά και τους νέους, έχει συνδεθεί με την απουσία του πατέρα των παιδιών. 

Οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση της «Κρίσης της Πατρότητας» ήταν αναποτελεσματικές, διότι η βασική αιτία της Απουσίας του Πατέρα δεν είναι κατά κύριο λόγο η εγκατάλειψη του παιδιού από τον πατέρα, όπως ευρέως αναφέρεται. 

Αντίθετα, είναι οι νόμοι και η κυβερνητική πολιτική που αγνοούν την πρόσβαση και στερούν την ανατροφή των παιδιών από τους πατέρες τους, δίνουν κίνητρα για την ανάληψη του οικογενειακού χωρισμού και το διαζύγιο, είναι τα δικαστήρια σε υποθέσεις επιμέλειας παιδιών, που αποκλείουν και απομακρύνουν τον ένα γονιό, μονίμως τον πατέρα, και τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, που συχνά αντικαθιστούν τους πατέρες. 

Αυτό το βίντεο εξετάζει την Κρίση της Πατρότητας και προσφέρει μια λύση.

Καταδίκη της ελληνικής δικαστικής πρακτικής από το ΕΔΔΑ σε ότι αφορά την επικοινωνία πατέρα τέκνου

Η Ελλάδα παραβίασε το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και ειδικότερα την υποχρέωσή της να προστατέψει την οικογενειακή ζωή του προσφεύγοντα, λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα για την υλοποίηση του δικαιώματος επικοινωνίας του με τα παιδιά του.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΦΟΥΡΚΙΩΤΗΣ (FOURKIOTIS) κατά της ΕΛΛΑΔΑΣ, της 16/6/2016

Με την πρόσφατη απόφαση Φουρκιώτης (Fourkiotis) κατά της Ελλάδας [αρ. 74758/11] της 16/6/2016, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διαπίστωσε ότι η Ελλάδα παραβίασε το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και ειδικότερα την υποχρέωσή της να προστατέψει την οικογενειακή ζωή του προσφεύγοντα, λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα για την υλοποίηση του δικαιώματος επικοινωνίας του με τα παιδιά του.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα καταδικάζεται για παραβίαση του άρθρου 8 της Σύμβασης (προστασία ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, κατοικίας και αλληλογραφίας). Έχουν προηγηθεί η Kosmopoulou κατά της Ελλάδας της 5/2/2004 και η Tsourlakis κατά της Ελλάδας της 15/10/2009. Το αντικείμενο της Tsourlakis, όμως, ήταν εντοπισμένο στην μη-χορήγηση στον προσφεύγοντα μιας έκθεσης της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων που αφορούσε το παιδί του, στο πλαίσιο μιας αντιδικίας για την επιμέλεια. Η Kosmopoulou, αντίθετα, αφορούσε ό,τι και η Fourkiotis, δηλαδή την έλλειψη κρατικών υποστηρικτικών μέτρων για την διασφάλιση του δικαιώματος επικοινωνίας του γονιού με το παιδί του. Όμως, η Fourkiotis κατά της Ελλάδας είναι πολύ πιο πλήρης, αναλυτική, τα περιστατικά της είναι πολύ σαφέστερα και οι διατυπώσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου πολύ πληρέστερες, ώστε δεν παραμένει καμία αμφιβολία για το πού και πώς η Ελλάδα παραβίασε (και παραβιάζει και σήμερα) τις υποχρεώσεις της από το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ στην περίπτωση του προσφεύγοντα, καθώς και σε παρόμοιες περιπτώσεις. 

Μεταξύ Kosmopoulou και Fourkiotis, πράγματι, υπήρξε μια κρίσιμη διαφορά στον εσωτερικό χειρισμό της υπόθεσης. Ειδικότερα, ο νόμος (950 παρ. 2 ΚΠολΔ, 232 Α Π.Κ.) τυπικά «προστατεύει» το δικαίωμα επικοινωνίας του γονιού με το παιδί του απειλώντας ποινές (χρηματικές, προσωπική κράτηση, φυλάκιση, κατά περίπτωση) στον άλλο γονιό, δηλαδή εκείνον που παραβιάζει το δικαίωμα. 

Τόσο η Κοσμοπούλου, ως μητέρα, όσο και ο Φουρκιώτης, ως πατέρας, είχαν καταθέσει στα δικαστήρια τις προβλεπόμενες στον νόμο αγωγές και μηνύσεις για την επιβολή στον άλλο γονιό των νομίμως προβλεπομένων ποινών. Ενώ, όμως, η Κοσμοπούλου επέμεινε να δικάζει την υπόθεση «μέχρι τον Άρειο Πάγο», όπου και η αίτησή της απορρίφθηκε, ο Φουρκιώτης, όταν έφταναν οι δικάσιμοι των υποθέσεων, πήγαινε και δήλωνε στο δικαστήριο ότι δεν ήθελε να βάλει φυλακή την μάνα των παιδιών του: αυτός τα παιδιά του ήθελε να δει (Fourkiotis, παρ. 21). 

Απευθύνθηκε προς τούτο στον Εισαγγελέα Ανηλίκων Αθηνών, ζητώντας από τον τελευταίο να λάβει τα κατάλληλα μέτρα. Ο Εισαγγελέας διέταξε κοινωνική έρευνα, κάλεσε τους γονείς, τους απηύθυνε συστάσεις (= να τα βρούνε μεταξύ τους), και εξήλθε της υποθέσεως. 

Έτσι, ενώ στην Kosmopoulou, η Ελληνική δογματική προσπαθούσε να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό της (τι να αποφάσιζε ο Άρειο Πάγος … το συμφέρον του τέκνου … κ.τ.λ.), προκειμένου να μην αντιληφθεί για ποιο λόγο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε διαπιστώσει παραβίαση του άρθρου 8 της Σύμβασης, στην Fourkiotis καμία αμφιβολία δεν καταλείπεται για το ποιες ήταν οι υποχρεώσεις του Ελληνικού Κράτους, τις οποίες παραβίασαν οι εσωτερικές Αρχές. 

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στην Fourkiotis (παρ. 69, 74) μόνο συγχαρητήρια δεν δίνει στον πατέρα που παραιτήθηκε από τις αγωγές και μηνύσεις των άρθρων 950 παρ. 2 ΚΠολΔ και 232 Α Π.Κ. με αιτήματα φυλάκισης της μητέρας. «Μέτρα κυρωτικά, όπως φυλάκιση, πρέπει να εφαρμόζονται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις», γράφει. «Πριν από αυτά, θα πρέπει να εξαντλούνται άλλα μέτρα για να επιτευχθεί η συνεργασία των μερών», υποδεικνύοντας και την φύση των μέτρων που πρέπει να ληφθούν («προπαρασκευαστικά μέτρα», κυρίως επιβλεπόμενες συναντήσεις, μέχρι να αποκατασταθεί ο οικογενειακός δεσμός του γονιού με τα παιδιά, μεσολάβηση, στοχευμένη κοινωνική συμπαράσταση, ή/και μία θεραπευτική παρακολούθηση της μητέρας), καθώς και τον υπεύθυνο για την λήψη τέτοιων μέτρων, που είναι το Κράτος, και εν προκειμένω ο Εισαγγελέας Ανηλίκων (παρ. 65-66, 69-74). Τέτοια μέτρα θα πρέπει να λαμβάνονται με ταχύτητα (να είναι «γρήγορα» και «πρακτικά»), ώστε να μην παρέρχεται ο χρόνος εις βάρος του γονιού που δεν επικοινωνεί με τα παιδιά του (παρ. 66, 70). 

Στην περίπτωση της Fourkiotis, οι αρμόδιες Αρχές, με την πλήρη αδράνειά τους, κρίνονται πολύ κατώτερες των ελαχίστων υποχρεώσεών τους από το άρθρο 8 της Σύμβασης για την προστασία της οικογενειακής ζωής του προσφεύγοντα (παρ. 75). 

Και, βέβαια, για τρίτη φορά (μετά την Kosmopoulou και την Tsourlakis) το ΕΔΔΑ καταδικάζει την Ελλάδα επειδή οι διάφορες Υπηρεσίες και οι Εισαγγελίες Ανηλίκων δεν χορηγούν στους ενδιαφερόμενους γονείς τις ιατρικές και κοινωνικές εκθέσεις και αναφορές που συντάσσονται για την υπόθεσή τους (52, 65, 70, 73, με ad hoc αναφορά στην Kosmopoulou). 

Θα πρέπει να τονιστεί ότι, η Ελλάδα, πλην της πληρωμής της ικανοποίησης ηθικής βλάβης που επιδικάζεται (ύψους καθαρά συμβολικού), υπέχει επίσης δύο ακόμα υποχρεώσεις, εγγενείς στην διαπίστωση της παραβίασης της ΕΣΔΑ από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: 

(α) Υποχρέωση αυτούσιας αποκατάστασης (restituitio in integrum) της προσβολής, δηλαδή η Ελλάδα υποχρεούται να λάβει, έστω και καθυστερημένα, τα αναγκαία μέτρα για την προστασία του οικογενειακού δικαιώματος του προσφεύγοντα (Scozzari και Giunta κατά της Ιταλίας (Ευρ. Σύνθ.) της 13/7/2000, Amanalachioai κατά της Ρουμανίας της 26/5/2009, παρ. 107) και 

(β) Υποχρέωση διαμόρφωσης της εσωτερικής της νομοθεσίας, για την αποφυγή στο μέλλον παραβιάσεων σε παρόμοιες περιπτώσεις (Christine Goodwin κατά του Η.Β. (Ευρεία Σύνθεση) της 11/7/2002, παρ. 120, Scozzari και Giunta κατά της Ιταλίας (Ψήφισμα Επιτροπής Υπουργών) της 25/6/2008). 

Στο ισχύον Ελληνικό νομικό πλαίσιο, οι διατάξεις των άρθρων 950 παρ. 2 ΚΠολΔ και 232 Α Π.Κ. ελέγχονται από το ΕΔΔΑ ως ανεπαρκείς, αν όχι ακατάλληλες (παρ. 68). Πρέπει προφανώς να αναθεωρηθούν και να συμπληρωθούν. Υπό το ισχύον νομικό πλαίσιο, μόνη δυνατότητα παραμένει η «συμβατική» ερμηνεία του άρθρου 1532 Α.Κ. (παρ. 34 της Fourkiotis), δηλαδή η παραδοχή ότι ο Εισαγγελέας Ανηλίκων μπορεί και υποχρεούται, βάσει της διάταξης αυτής, να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία του δικαιώματος του άρθρου 8 της Σύμβασης. Αποτελεί, εξάλλου, πάγια νομολογία του ΕΔΔΑ από την δεκαετία του 1990 ήδη (Hokkanen κατά της Φινλανδίας της 23/9/1994, παρ. 55), ότι, τόσο στις αναλήψεις των παιδιών σε Δημόσια Μέριμνα (υποθέσεις τις οποίες συνήθως διευθύνει με διατάξεις του ο Εισαγγελέας Ανηλίκων) όσο και στις οικογενειακές διαφορές, το Κράτος έχει τις ίδιες υποχρεώσεις για την προστασία των οικογενειακών δικαιωμάτων υπό το άρθρο 8. 

Αθήνα, 17/6/2016 Κωνσταντίνος Δεμερτζής

Δρ. Νομικής, Δικηγόρος Αθηνών

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΦΟΥΡΚΙΩΤΗΣ (FOURKIOTIS) κατά της ΕΛΛΑΔΑΣ, της 16/6/2016:

Fourkiotis_Φουρκιώτης κατά της Ελλάδας_ 16-6-2016_

Πηγή

Μήπως κάλεσε ο μπαμπάς; ΟΧΙ!

Υπάρχουν πολλές ώριμες διαζευγμένες γυναίκες που, παρά τη σχέση τους με τον πατέρα του παιδιού, υποστηρίζουν και ενθαρρύνουν μια υγιή σχέση ανάμεσα στο παιδί και τον πατέρα του.

Ένας τεράστιος αριθμός όμως διαζευγμένων γυναικών, τυφλωμένες από τον πόνο τους, την εκδικητικότητα τους και την ζήλια τους, λειτουργούν καταστροφικά ως παιδαγωγοί.

Όλοι μας έχουμε ακούσει τις ιστορίες τέτοιων διαζευγμένων γυναικών που στρατηγικά χρησιμοποιούν τα ίδια τα παιδιά τους ως πιόνια για να προκαλέσουν πόνο ή  για να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τον πατέρα του παιδιού τους.

Αυτές οι μητέρες δεν γνωρίζουν ή και αν γνωρίζουν, δεν τις ενδιαφέρει η ζημιά που προκαλεί στο παιδί τους, η κοφτερή γεμάτη δηλητήριο γλώσσα τους, μιλώντας αρρωστημένα για τον πατέρα του παιδιού ή όταν λένε στο παιδί ότι ο πατέρας του δεν θέλει να το δει.

Το παιδί μεγαλώνει με το αίσθημα ότι είναι ανεπιθύμητο και παραμελημένο χωρίς λόγο, παρόλο που ο μπαμπάς είναι πρόθυμος να είναι εκεί για αυτό το παιδί φυσικά, συναισθηματικά, πνευματικά, ψυχολογικά και οικονομικά.

Οι γυναίκες που συμμετέχουν σε τέτοιου είδους αρρωστημένες ενέργειες, πιστεύουν ότι ο πατέρας δεν είναι απαραίτητος.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποιες γυναίκες που μεγάλωσαν χωρίς τον πατέρα τους, αισθάνονται ότι είναι εντάξει, να μεταφέρουν στα δικά τους παιδιά, τις δικές τους ανασφάλειες, τα ψυχολογικά και συναισθηματικά τους ζητήματα που προέκυψαν από τη μη παραλαβή της προσοχής, της αγάπης, ή της επικύρωσης από τον πατέρα τους.

Αυτό μπορεί να ακούγεται σαδιστικό αλλά είναι αλήθεια -πολλές γυναίκες ζηλεύουν την αγάπη και την φροντίδα που ο πατέρας δίνει στο δικό τους παιδί. Ανεξάρτητα από το λόγο για τις πράξεις τους, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ για το παιδί και τον πατέρα.

Για λόγους σκοπιμότητας η προσοχή των μέσων ενημέρωσης επικεντρώνεται στο μικρό ποσοστό των ανδρών που έχουν αποκηρύξει τα παιδιά τους, ενώ δεν λένε απολύτως τίποτα για την πλειοψηφία των ανδρών που λαχταρούν να είναι μαζί με τα παιδιά τους, αλλά τα στερούνται από μια εκδικητική πρώην σύζυγο και το προκατειλημμένο δικαστικό σύστημα.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο καταστροφικό από το να απαγορεύουν σε ένα γονιό, στην πλειοψηφία τους μπαμπάδες, την πρόσβαση στο παιδί του και στην καθημερινή συμμετοχή στην ζωή του.

Πάρα πολλοί μπαμπάδες έχουν βιώσει τις αναπάντητες κλήσεις, με μια σκοτεινή απάντηση από την μητέρα του παιδιού μέσω κειμένου ή e-mail: "το παιδί είναι απασχολημένο" ή "το παιδί δεν θέλει να σου μιλήσει", ή γενικά τη σιωπή. Ειδικά την ημέρα των γενεθλίων του παιδιού, τις ημέρες των εορτών ή τις ημέρες των διακοπών (καμία απάντηση).

Κανείς δεν θέλει να μιλήσει για την τραυματική εμπειρία των μπαμπάδων που μάχονται να είναι κοντά στα παιδιά τους και αποτέλεσμα της που οδηγεί στην ενοχή, στο θυμό και στην ανησυχία.

Κανείς δεν θέλει να μιλήσει για την πλειοψηφία των μπαμπάδων που ίσως έχουν τη δυνατότητα να στέλνουν χρήματα στη μητέρα του παιδιού τους (χρηματική διατροφή παιδιού) χωρίς όμως να έχουν πρόσβαση στο παιδί τους, ούτε μιλούν για τους μπαμπάδες που καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να διατηρήσουν τη σχέση τους με το παιδί τους, ενώ αυτή η σχέση σαμποτάρεται για να τερματιστεί μέσω δόλιων ενεργειών της μητέρας.

Η μειοψηφία των δειλών που φεύγουν από την ευθύνη της πατρότητας πρέπει να καταδικαστεί. Αυτοί έχουν καταστήσει πολύ δύσκολο για τους πρόθυμους μπαμπάδες να έχουν μια σχέση με τα παιδιά τους.

Οι μπαμπάδες, πρέπει να είμαστε δυναμικοί και να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να είμαστε μαζί με τα παιδιά μας. Όσοι από εμάς έχουν αυτές τις εμπειρίες πρέπει να μιλήσουμε για την επόμενη γενιά, προειδοποιώντας τους για τη σκληρή πραγματικότητα  που θα αντιμετωπίσουν κι αυτοί ως μελλοντικοί γονείς. Ας ελπίσουμε ότι τέτοιες προειδοποιήσεις θα οδηγήσουν περισσότερα παιδιά που θα μεγαλώνουν σε μια στερεά δομή της οικογένειας, χωρίς δικαστήρια, προγραμματισμένες επισκέψεις, και μηνιαίες πληρωμές.

Για εκείνους τους άνδρες που υποφέρουν στη σιωπή, θα θέλαμε να συστήσουμε να μιλήσουν σε κάποιον για το μαρτύριο που βιώνουν, να δημοσιοποιήσουν τις εμπειρίες τους και την κατάστασή τους, έτσι ώστε η κοινή γνώμη να καταλάβει ότι τα παιδιά βιώνουν τον πόνο και τα συναισθήματα εγκατάλειψης, χωρίς να γνωρίζουν ότι η πραγματική αιτία της απουσίας του πατέρα τους είναι ενορχηστρωμένη από ένα πρόσωπο που δήθεν τα αγαπά, όπως είναι η μητέρα τους.

Η πλειοψηφία των μητέρων έχουν καταστήσει το διαζύγιο και την επιμέλεια του παιδιού σε ένα εύκολο τρόπο αύξησης του εισοδήματός τους. Δεν είναι ο ρόλος σας αυτός να μιλάτε άσχημα για τον πατέρα του παιδιού. Αφήστε το παιδί να μεγαλώσει έχοντας γονική σχέση με τον πατέρα του χωρίς την αρνητική επιρροή σας.

Για να μεγαλώσει ένα παιδί σωστά κι αν νοιάζεστε για την ψυχή του, συνεργαστείτε. Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη και σεβασμό ισότιμα κι από τους δυο γονείς τους κι αυτό είναι το παράδειγμα που θα ακολουθήσουν.  

Ποιος σας είπε ότι οι Ελληνίδες χωρίζουν από διαφορές;;; 

Είναι τυχαίο ότι οι ελληνίδες όταν απειλούν λένε ''θα πάρω το παιδί και θα φύγω''- δε λένε ποτέ ''θα πάρω το σκύλο και θα φύγω''.

Οι Ελληνίδες χωρίζουν (στην πλειοψηφία των διαζυγίων) για να έχουν αποκλειστικά δικό τους αυτό που δεν μπορούν να έχουν από μόνες τους. 

ΤΙ;; 

Τα χρήματα; Δε νομίζω. 

Το σπίτι; Δε νομίζω. 

Το αμάξι; Δε νομίζω. 

ΤΟ ΠΑΙΔΙ. Μόνο αυτό δεν μπορούν να αποκτήσουν από μόνες τους. 

Τα διαζύγια αυξήθηκαν κατακόρυφα από το 1983 όταν δημιουργήθηκαν τα δεδικασμένα της επιμέλειας του παιδιού από τη μάνα (πάνω από το 95% των περιπτώσεων). Με αυτό τον τρόπο η γυναίκα έχει το παιδί ολόδικό της και ξενοπ****αι και με όποιον θέλει. Ας σπάσει αυτό το δεδικασμένο, και τότε θα δείτε πόσο ή αν θα το σκέφτεται καν μια γυναίκα πριν τραγουδήσει του Τερζή ''χωρίζω''... 

Είναι τυχαίο ότι οι γυναίκες όταν απειλούν λένε ''θα πάρω το παιδί και θα φύγω''- δε λένε ποτέ ''θα πάρω το σκύλο και θα φύγω''... 

Φίλοι μου, είναι γνωστό ότι οι Ελληνίδες δασκαλεύονται από μικρή ηλικία να βρουν γαλαζοαίματο για να αναβαθμιστεί παράλληλα και το όνομα της οικογένειας τους (δεν ενδιαφέρει τη μάνα αν ο γαμπρός είναι drug dealer - αρκεί που έχει τσερόκι). 

Ότι κόμπλεξ μπορεί να έχει ο άνθρωπος, το συγκεντρώνει μια Ελληνίδα. Δεν κοιτά να περιποιηθεί τον εαυτό της, αλλά να γίνει πιο όμορφη από την κολλητή της ρίχνοντας περισσότερο στόκο πάνω της... 

Η συνήθης έκφραση ''δεν υπάρχουν άντρες πια'' σημαίνει μέσα τους ότι αφού δεν μπορώ να βρω άντρα, έχω αποτύχει σαν γυναίκα... Όσα δεν φτάνει η αλεπού... 

Για όσες λένε ''Πάρε όλους αυτούς που έχουν τέτοια εντύπωση για τις Ελληνίδες και μεταναστεύστε, χάρη θα μας κάνετε...'' 

Ελάτε τώρα! Αντέχει η Σύγχρονη Ελληνίδα να έχει οικοδόμο άντρα; Να κυκλοφορεί με Lada; 

Να μπαίνει ο άντρας σπίτι και να μυρίζει μπογιά; Να κάνει διακοπές στα Τίρανα; Τσκ..τσκ.. ...

Για αυτές που λένε "οι γυναίκες δεν βρίσκουν τα ''περιουσιακά τους προσόντα'' από το μπαμπά τους". 

Φίλτατοι, έχετε δει γυναίκα στον κόσμο που να είναι αυτοδημιούργητη; Να έχει κάνει περιουσία από το μηδέν; Όχι.

Κι αυτές που εμφανίζονται δήθεν αφεντικά με μεγάλη περιουσία, είτε τα κληρονόμησαν από τον άντρα τους, είτε του τα φάγανε, είτε τα απαιτήσανε εκβιαστικά για να ''μην πάρουν τα παιδιά και φύγουν''... 

Ο εγκέφαλος της Ελληνίδας δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ επιταγής και εκπτωτικού κουπονιού... Στο κάτω-κάτω τι ζόρι έχουν οι γυναίκες από που προέρχονται τα λεφτά του άντρα;

Αντε, σας αφήνω... πήρε φωτιά το keyboard μου...

Κύπρος. Σε διάσταση μητέρα κατηγόρησε ΨΕΥΔΩΣ τον πρώην σύζυγο της για βιασμό του παιδιού τους για να εισπράξει διατροφή.

Στο δικαστήριο αποδείχθηκε ότι όσα είπε η μικρή στη μητέρα της είναι αποτέλεσμα υποβολής από τη μητέρα, η οποία επιδιώκει να κερδίσει την κηδεμονία και να εξασφαλίσει διατροφή.

Λευκωσία: Η μητέρα ως μάρτυρας κατηγορίας κατά του 42χρονου πατέρα, δεν έκανε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο, αφού από τη μαρτυρία της προκύπτουν ανακρίβειες και αντιφάσεις ουσιαστικής φύσης. Τα παραπάνω επεσήμανε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, αθωώνοντας τον πατέρα ο οποίος αντιμετώπιζε κατηγορίες για παρά φύση βιασμό της οκτάχρονης κόρης του. 

Ιατροδικαστής έκρινε ότι όλα ήταν φυσιολογικά και ότι η μικρή έπασχε από δυσκοιλιότητα.

Η μητέρα, που είναι σε διάσταση με τον κατηγορούμενο σύζυγό της, τον κατάγγειλε στην Αστυνομία μετά που παρατήρησε κάτι στο σώμα του κοριτσιού. Μαζί με λειτουργό του Γραφείου Ευμερίας μετέφεραν το κοριτσάκι σε παιδίατρο, που έκρινε ότι το περιστατικό έχρηζε περαιτέρω έρευνας από ιατροδικαστή. Ο τελευταίος διέγνωσε ότι όλα ήταν φυσιολογικά και ότι η κορούλα έπασχε από δυσκοιλιότητα, για την οποία είχε μάλιστα νοσηλευτεί προηγουμένως και στο νοσοκομείο. 

Η μητέρα προώθησε την υπόθεση, αναφέροντας ότι η μικρή της είπε για το αδίκημα που διέπραξε ο πατέρας της. Στο μεταξύ, στο Δικαστήριο παρουσιάστηκε οπτικομαγνητοφωνημένη κατάθεση της μικρής. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι γονείς δεν έμεναν μαζί, αφού η μητέρα συζούσε με άλλον άνδρα και είχε φύγει από το σπίτι, αφήνοντας τη μέριμνα των παιδιών στον πατέρα και στα πεθερικά της. 

Στην αθωωτική απόφαση του, το Δικαστήριο έλαβε σοβαρά υπόψη τις θέσεις του συνήγορου του πατέρα, Βασίλη Μπίσσα, ότι τα όσα είπε η μικρή στη μητέρα της είναι αποτέλεσμα υποβολής από τη μητέρα, η οποία επιδιώκει να κερδίσει την κηδεμονία και να εξασφαλίσει διατροφή και άλλα βοηθήματα που λαμβάνουν τα παιδιά. Στην αθωωτική απόφαση, τονίζεται ότι όσα ανέφερε η μητέρα ότι της είπε η μικρή, αποτελούν εξ ακοής μαρτυρία, που ακόμα και αν εκρίνετο αξιόπιστη, δεν θα ήταν αρκετή για την απόδειξη των ισχυρισμών της παραπονούμενης (8χρονη). 

Οι συνέπειες από την απουσία της μικρής από τη δίκη, αποστερούν από το Δικαστήριο τη μαρτυρία της, η οποία έχει παραμείνει στη βάση απλών ισχυρισμών προς τη μητέρα, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στο Δικαστήριο. Η παραπονούμενη, υπέδειξε το Δικαστήριο, χωρίς οποιαδήποτε καλή δικαιολογία δεν προσήλθε να δώσει μαρτυρία και να εξεταστεί ώστε το Δικαστήριο να είναι σε θέση να αξιολογήσει τα όσα ανέφερε. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο δεν μπορεί να προσδώσει οποιαδήποτε βαρύτητα στην εξ ακοής μαρτυρία της μητέρας. 

Η οπτικογραφημένη κατάθεση της παραπονούμενης, προστίθεται στην απόφαση του Δικαστηρίου, με τον τρόπο που κατατέθηκε δεν μπορεί να αποτελέσει την κυρίως εξέταση της παραπονούμενης. Το παράπονο της ανήλικης, υπογράμμισε το Δικαστήριο, εκμαιεύτηκε από τη μητέρα της και δεν μπορεί να θεωρηθεί αυθόρμητο. Η αθωωτική απόφαση στηρίχθηκε παράλληλα και στην κατάθεση του ιατροδικαστή που έκρινε ότι η γενική εξέταση του παιδιού ήταν εντός των φυσιολογικών ορίων και ότι δεν εξυπακούει ύπαρξη κάκωσης.

Γράφει: Χριστάκης Γιαννακός

Πηγή

Συνομιλία μεταξύ παιδιού και μητέρας

Τελικά, τα παιδιά μπορεί να τα σώσει κάποιος λειτουργός της Δικαιοσύνης ή μόνον ο Θεός;;;

Τὰ παιδιά μας… Τὸ μεγαλύτερον ὅπλον ποὺ διαθέτουμε γιὰ νὰ πληγώσουμε, νὰ καταστρέψουμε ἤ νὰ μοιράσουμε εὐτυχία καὶ χαρὰ στοὺς γύρω μας…

Τὰ παιδιά μας εἶναι ἡ προέκτασίς μας στὸ αὔριο ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπογραφή μας…

Αὐτὰ εἶναι ποὺ θὰ δομήσουν τὶς αὐριανὲς κοινωνίες… Τὸ πῶς θὰ εἶναι λοιπὸν αὐτὲς οἱ κοινωνίες ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ἀπὸ ἐμᾶς, ἐφ΄ ὅσον ἐμεῖς εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ θὰ «κτίσουμε» αὐτὰ τὰ παιδιά.

• Γιὰ τὸ ἐὰν τὰ παιδιά μας θὰ εἶναι εὐτυχισμένα, ἤ ὄχι, εὐθυνόμεθα ἐμεῖς.
• Γιὰ τὸ ἐὰν τὰ παιδιά μας θὰ εἶναι σκεπτόμενοι Ἄνθρωποι, καὶ τελικῶς ἐλεύθεροι, εὐθυνόμεθα ἐμεῖς.
• Γιὰ τὸ ἐὰν τὰ παιδιά μας θὰ παραμένουν μιμητές μας, ἀλλὰ καὶ μιμητὲς ἄλλων, δίχως κριτικὴ σκέψιν κι ἀντίληψιν, εὐθυνόμεθα ἐμεῖς.

Τί θέλουμε ἀλήθεια γιά τά παιδιά μας; (Ἡ φράσις εἶναι …«κλεμμένος» τίτλος ἀπὸ βιβλίο τοῦ Γουέην Ντῦρ.)

Θέλουμε νά εἶναι χαρούμενα; Δημιουργικά;;; Ἤ τά θέλουμε ὑποχείρια ἄλλων;

Θέλουμε νά γίνουν εὐτυχισμένοι ἄνθρωποι; Ἤ θέλουμε νά πνίγονται στήν δυστυχία;

Θέλουμε νά γίνουν ὑπεύθυνα ἄτομα ἤ θέλουμε νά κρέμονται ἀπό ἄλλων τίς ἀποφάσεις;

Θέλουμε νά βγοῦν στήν ζωή σάν ὁλοκληρωμένοι ἄνθρωποι ἤ σάν φοβισμένα κουτάβια, πού θά τά ποδοπατοῦν οἱ γύρω τους;

Θέλουμε νά ὀνειρεύονται ἤ θέλουμε νά διαβιοῦν ὑπό τό κράτος τοῦ φόβου καί τοῦ πανικοῦ;;;

Θέλουμε νά γίνουν ὁ ἑαυτός τους ἤ θέλουμε μέσα ἀπό αὐτά νά ἐπιβεβαιωθοῦμε ἐμεῖς; 

Θέλουμε μήπως νά τά μάθουμε νά σηκώνονται, μετά ἀπό ὁποιοδήποτε κτύπημα, ἤ θέλουμε νά ἰσοπεδώνονται ἀκόμη κι ἀπό τό φύσημα τοῦ ἀνέμου; 

Θέλουμε νά τά χρησιμοποιοῦμε γιά νά καλύψουμε τά κενά μας; Ἤ μήπως νά τά διδάξουμε μέ τό παράδειγμά μας νά γίνουν ὁλοκληρωμένοι ἄνθρωποι;

Θέλουμε νά τά χρησιμοποιοῦμε γιά νά καταστρέψουμε ἄλλους; Ἤ μήπως νά διδαχθοῦμε μέσα ἀπό αὐτά;;;

Ἡ ἀφορμὴ τοῦ σημερινοῦ σημειώματος μία συνομιλία μεταξὺ παιδιοῦ καὶ μητέρας.

Μίας μητέρας ποὺ μισεῖ καὶ θέλει, χρησιμοποιῶντας τὰ παιδιά της, τὰ δικά της παιδιά, νὰ καταστρέψῃ τὸν πατέρα.

Ἀδυνατεῖ νὰ συνειδητοποιήσῃ ὅμως πὼς κατηγορῶντας διαρκῶς τὸν πατέρα στὸ παιδί, ὑποχρεώνει τὸ παιδί της νὰ κτίσῃ ἄμυνες. Ἄμυνες ποὺ οὔτε κἄν φιλτράρουν τὶς πληροφορίες, διότι ἐκ τῶν προτέρων τὸ παιδὶ ἀμφισβητεῖ τὴν μητέρα. Τὴν ἀμφισβητεῖ διότι ἡ μητέρα ΔΕΝ ἀντιλαμβάνεται πὼς ὁ πατέρας γιὰ τὸ παιδὶ εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικὸς μὲ τὴν μάννα του.

Τὰ παιδιὰ ΔΕΝ ἀνήκουν στὴν μάννα. Τὰ παιδιὰ ἀνήκουν στοὺς ἑαυτούς τους. Τὸ δικαίωμά τους, τὸ ἀνθρώπινο δικαίωμα, τῆς ἐπικοινωνίας καὶ τῆς ἐπαφῆς, καὶ στὴν μάννα καὶ στὸν πατέρα, δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς τὸ ἀνακόψῃ κάποιος. Ἐὰν μάλιστα αὐτὸς ὁ κάποιος εἶναι ἕνας ἐκ τῶν δύο γονέων, τὰ παιδιὰ δυστυχοῦν, ἀπελπίζονται, αἰσθάνονται ἐγκλωβισμένα, διότι πρέπει νὰ ἐπιλέγουν διαρκῶς «στρατόπεδον» καὶ τελικῶς καταστρέφονται. 

Πόσο πολύ λοιπόν πρέπει νά μισῇ κάποια μάννα (ἤ κάποιος πατέρας) τό παιδί του, γιά νά τό ὁδηγῇ σέ τέτοια ἀδιέξοδα;;;

Καί γιατί κάποιο δικό μας, προσωπικὸ πρόβλημα, νά μετακυλᾷ σέ τρίτους, καί κυρίως στά παιδιά μας;;;;

Πόσο πιό ἀνεύθυνοι θά μπορούσαμε νά γίνουμε ὡς ἄνθρωποι;;;

Ἀκόμη καί τά παιδιά μας ἀδυνατοῦμε νά τά προστατεύσουμε πιά;;;

Ἡ παρακάτω συνομιλία εἶναι ἀληθής. Δὲν κόψαμε κάτι, δὲν προσθέσαμε κάτι. Ἀφαιρέθησαν μόνον τὰ ὀνόματα, γιὰ λόγους εὐνοήτους. Ἐὰν γνωρίζετε κάποιον ποὺ ἀντιμετωπίζει ἀνάλογα προβλήματα, νὰ τοῦ τὴν παρουσιάσετε. 

Εἶναι τόσο μεγάλος ὁ εὐτελισμὸς αὐτῆς τῆς μάννας, ποὺ εἶναι νὰ λυπᾶσαι τὴν δυστυχία τῶν παιδιῶν της. 

Πιστεύω βαθύτατα πὼς ἤδη τὰ ἔχει καταστρέψει…

Καὶ δυστυχῶς ΔΕΝ θὰ τὸ καταλάβη ποτὲ τὶς μεγάλες εὐθύνες της!!!

Μιὰ ἱστορία ἀπὸ δύο παιδιά, ποὺ βασανίζονται ………

Μητέρα μιλάει τηλεφωνικὼς μὲ τὸν ὀκτάχρονο γιό της:

Τὸ ὀκτάχρονο παιδὶ παίρνει τηλέφωνο τὴν μητέρα του…
ντριν, ντριν, ντριν…
Μητέρα (ὀκταχρόνου παιδιοῦ): Ναί..
Παιδὶ : Καλὰ εἶσαι μαμά;
Μητέρα: Καλὰ εἶμαι. Ἐσύ; Γιατὶ ἔφυγες;
Παιδὶ : Ἔλα. Τί;
Μητέρα: Τίποτα δὲν θὰ σοῦ πῷ. Θέλεις κάτι πού πῆρες ἢ σὲ ἔβαλε αὐτός νά πάρῃς; Ἐὰν σὲ βάζει νὰ πάρῃς νὰ μὴν μὲ παίρνεις. Νὰ παίρνῃς μόνο ὅταν θέλῃς ἐσύ, Ἄκους;
Παιδὶ : Ναί.
Μητέρα:  Ὅταν σὲ ξαναβάλῃ αὐτός, νὰ μὴν μὲ ξαναπάρῃς.. Μόνον ὅταν θέλεις ἐσύ. Ἔτσι;… Ὡραία.
Παιδὶ : Ἔλα…
Μητέρα: Δὲν θέλω νὰ ἀκούγομαι ἐκεῖ πέρα.
Παιδὶ : Μὰ δεν ἔχω ἀνοιχτὴ ἀκροάση. Ἔλα… 
Μητέρα: Τί; Δεν θέλω νὰ πῷ κάτι. Τί θέλεις νά σοῦ πῷ;
Παιδὶ : Τίποτα..
Μητέρα: Αὐτό, ἀκριβῶς.
Παιδὶ : Ἀκούω…
Μητέρα: Τί, ἀφοῦ δεν μπορεὶς να μιλήσεις.
Παιδὶ : Γράφω ἀντιγραφή…
Μητέρα: Θὰ σὲ μάθει πολλὰ αὐτός… Ἐκεῖ ποὺ εἶσαι μαζύ του.. (ἐννοεῖ τὸν πατέρα τοῦ ὀκταχρόνου παιδιοῦ). Κακὰ πράγματα ὅμως, γιὰ ἐσένα. Ἀντιγραφή ,ἐ; Τέλος πάντων.., Πές μου τί θέλεις νά πῇς;
Παιδὶ : Τίποτα. Τί νά σοῦ πῷ;
Μητέρα: Τὸ ξέρω. Ἐσὺ ὅμως δὲν ἔπρεπε νὰ ἀκοῦς ἐκεῖνον (ἐννοεῖ τὸν πατέρα τοῦ ὀκταχρόνου παιδιοῦ), γιατὶ ἐκεῖνος δὲν σὲ μεγάλωσε, δὲν σὲ πόνεσε, δὲν σὲ πονάει, οὔτε σὲ ἀγαπάει…
Σὲ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ φέρεσαι ἐσὺ σὲ μένα ἔτσι. Στὸ λέω νὰ τὸ ξέρῃς , γιατὶ πάντα στὴν ζωή μου, εἶμαι εἰλικρινής. Μοῦ ἀρέσει νὰ λέῳ τὴν ἀλήθεια, ἄκομα καὶ σὲ ἐσένα, ποὺ εἶσαι παιδί μου, μᾶλλον, προπάντων σὲ ἐσένα ποὺ  εἶσαι παιδί μου. Δὲν εἶσαι μωρὸ παιδάκι Δ*****, πλησιάζεις τὰ Ὀκτώ…
Τὸ ξέρω ὅτι στήνει αὐτὶ δίπλα καὶ δὲν μπορεῖς νὰ μιλήσῃς. Τώρα δὲν θὰ σοῦ πῶ κάτι ἄλλο. Νὰ ξέρεις  ὅτι ἑγὼ σὲ ἀγαπάω, ἀλλὰ δυστυχῶς…. τέλος πάντων, δὲν θέλω νὰ σοῦ πῷ κάτι ἄλλο…
Παιδὶ : Ναί.
Μητέρα: Εἶδες, ἀκόμα καὶ στὴν γιορτή σού τὶ ἔκανε. Ἦρθε μέσα στὸν κόσμο, βγάζοντας ἀφρούς, νὰ σὲ πάρῃ ἀπὸ τὴν μάννα σου. Ἀπό ποιά;, ἀπὸ ἐμένα ποὺ σὲ εἴχα πάντα μόνον ἐγὼ καὶ ποὺ δὲν νοιάστηκε γιὰ ἐσένα ποτέ. Πάντα κύττταζε πῶς θὰ σὲ ξεφορτωθῆ. ‘Όταν ἐγὼ ἤταν νὰ πάῳ σὲ ἕναν γιατρὸ ἢ ἔνα κομμωτήριο καὶ ὄχι μόνο αὐτά, ὅταν ἤθελα νὰ λουστῷ,  ἐδῶ στὸ σπίτι καὶ δεν μποροῦσα ποὺ εῖχα ἐσᾶς (τὰ παιδιά) καὶ ἐσένα ἔλεγε, πὲς στὴν μάννα σου νὰ ἔρθῃι καὶ ἐρχόταν. Ἡ μάννα μου, μεγάλη γυναῖκα, ποὺ τὴν λὲς τώρα γριά…
Γιατὶ οἱ ἄλλοι (παπποῦδες) δὲν ἤταν πουθενά, ποτέ. Ἐρχόταν ἡ μάννα μου, ποὺ ἤταν μεγάλη γυναῖκα καὶ ὁ ἀδερφός μου, γιὰ νὰ σᾶς κρατήσουν καὶ γιὰ νὰ σᾶς ἀπασχολήσουν, γιὰ νὰ λουστῷ ἐγώ, ποὺ ἤσασταν μικρά. Δὲν νοιάστηκε ποτέ, ἔπινε μπύρες μὲ τοὺς φίλους του, ἔπινε μὲ διάφορες, ἔκανε ὅ,τι γούσταρε καὶ ἐμένα μὲ βοηθοῦσαν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ τώρα ἐσὺ ἀντιμετωπίζεις ἔτσι.
Παιδὶ : Ἐντάξει, Ἐντάξει…
Παιδὶ : Ἐντάξει, Ἐντάξει ἀφοῦ θέλεις νὰ λὲς ψέμματα, νὰ τὰ λές…
Μητέρα: Ἐγώ λέω ψέμματα; Ποιός νομίζεις ὅτι μὲ βοήθησε ἐμένα, αὐτός;; (ὁ πατέρας τοῦ παιδίου καὶ ἐν διαστάσει σύζυγος).
Παιδὶ : Ναί.
Μητέρα: Αὐτός πού ἔρχεται καί σέ βουτάει ἀπό τό χέρι, τώρα πού μεγάλωσες, καί φεύγει; Ποῦ ἤταν ὅταν ἑγώ ἤθελα νά λουστῷ;; 
Παιδὶ : ἑέ, τί;;
Μητέρα: ἐεε. Φώναζα τὴν μάννα μου καὶ τὸν ἀδερφό μου γιὰ νὰ λουστῷ, γιατὶ αὐτὸς γύριζε ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ.
Παιδὶ : Δούλευε.
Μητέρα: Σέ πρόσεξε ποτέ; 
Παιδὶ : Γιατὶ δούλευε, γι’ αὐτὸ δὲν μποροῦσε…
Μητέρα: Κάνεις μεγάλο λάθος, ὄχι, γύριζε, δὲν δούλευε. Μοῦ ἔλεγε ὅτι δούλευε, τοῦ ἐφτιαχνα τὸν σᾶκο του, μὲ τὰ ῥούχα του τὰ καλὰ καὶ πήγαινε στὴν γκόμενα κι ἐμένα μὲ κορόιδευε ὅτι πήγαινε στὴν δουλειά καὶ ἔχω στοιχεῖα καὶ τὸ ἔχει παραδεχτεῖ καὶ ὁ ἴδιος… 
Παιδὶ : Ναί, Ναί…
Μητέρα: Τί «Ναί, Ναί…»; Κάτσε νὰ σὲ κοροϊδεύῃ… Θέλεις τίποτα ἄλλο;
Παιδὶ : Ναί…
Μητέρα: Θὰ μὲ παρης μόνο ὅταν θέλῃς ἐσύ. Καὶ νὰ σοῦ πῇ νὰ πάρῃς, νὰ τοῦ πῇς «Δὲν θέλω νὰ πάρῳ». Ὅταν θέλῃς ἐσὺ θὰ παίρνης μόνον, ἀλλοιῶς δὲν θὰ τὸ σηκώνω, Δ*****. 
Παιδὶ : Ναί…
Μητέρα: Γιατὶ σὲ χρησιμοποιεῖ… Τώρα θέλει νὰ μὲ παρακολουθῇ ἐμένα, νὰ βάζῃ τοὺς Ἀλβανοὺς νὰ μὲ παρακολουθοῦν ἐμένα… Ποιός;;.. Ὁ ὑπόκοσμος. Ὁ ὑπόκοσμος θὰ παρακολουθήση ἐμένα..!!
Παιδὶ : Αὐτὰ ποὺ λὲς δὲν εἶναι ἀλήθεια καὶ τὸ ξέρεις.

Ἡ συνέχεια εἶναι βαρειὰ για ὅλους… Φανταστεῖτε πόσο, για μιᾷ παιδικῇ ψυχή….

Ἡ ἐν λόγῳ μάννα, τὰ παραπάνω ποὺ ἔλεγε στὸ ὀκτάχρονο παιδὶ γιὰ τὸν πατέρα του, ἀκριβῶς τὰ ἴδια ἀνέφερε καὶ δήλωνε στοὺς ὑπαλλήλους τῆς Κοινωνικῆς Ὑπηρεσίας, οἱ ὁποῖοι τὴν ἔκριναν ὑγιὴ καὶ μὲ καλὴ ψυχολογικὴ καταστάσῃ, ἱκανὴ νὰ ἔχῃ τὴν ἐπιμέλεια τῶν δύο τέκνων…

Τὸ ἴδιο ἔκριναν καὶ οἱ ὑπάλληλοι τοῦ Ὑπ. Δικαιοσύνης … Καὶ μάλιστα ἀπεφάνθησαν νὰ μὴν βλέπῃ ὁ πατέρας τὰ παιδιά του.

Ἄραγε, ὑπάρχει κάτι περίεργο πίσω ἀπὸ αὐτές τις ἀποφάσεις;; 

Τελικά, τὰ παιδιὰ μπορεῖ νά τά σώσῃ κάποιος λειτουργός τῆς Δικαιοσύνης ἢ μόνον ὁ Θεός;;;

Πηγή

Ο Μπαμπάς σήμερα, Πολύ Καλύτερος από τη Μαμά.

Ξεχάστε την εικόνα του πατέρα, που μέσα στον πανικό, προσπαθεί να αλλάξει μία πάνα, να ταΐσει το μωράκι του ή να το κάνει μπάνιο. 

Οι σημερινοί μπαμπάδες ασχολούνται με τα μικρά τους, είναι το ίδιο ικανοί με τις μητέρες και έχουν βαρεθεί να ακούν το αντίθετο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ήρθε η ώρα να έχουν το σεβασμό που δικαιούνται! 

Πρόσφατες μελέτες έδειξαν τη μεγάλη διαφορά που υπάρχει τα τελευταία χρόνια, μετά το 2006. Τα τρία τέταρτα των ανδρών που ρωτήθηκαν είπαν ότι σχεδιάζουν να μείνουν στο σπίτι για αρκετές ημέρες μετά τη γέννηση του παιδιού τους. 

Μπαμπάδες στο καθήκον! 

Συνολικά, οι μπαμπάδες αναφέρουν ότι συμμετέχουν σε όλες τις φάσεις της εγκυμοσύνης και του τοκετού. 80% των ανδρών πηγαίνουν μαζί στο ραντεβού του γυναικολόγου, τα τρία τέταρτα είναι πάντα διαθέσιμοι στο κινητό τους σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τα δύο τρίτα δήλωσαν ότι κάνουν μασάζ στη σύντροφό τους. Και τέλος 3 στους 5 έκοψαν ή θέλουν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο του μωρού τους. 

Η έρευνα αποκάλυψε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία στις νέες γενιές. 

Οι περισσότεροι μπαμπάδες, όπως είπαμε, παίρνουν μία ή δύο εβδομάδες άδεια μετά τη γέννηση του παιδιού, αλλά η ηλικία του πατέρα κάνει τη διαφορά. Αυτοί που είναι κάτω από 30 ετών, σε ποσοστό ένα τρίτο μεγαλύτερο από αυτούς που είναι πάνω από 40 ετών, θεωρούν φυσικό να πάρουν άδεια. Διπλάσιος αριθμός νέων μπαμπάδων, κάτω από 30 ετών, θεωρούν ότι χρειάζονται τέσσερις εβδομάδες άδεια. Συμπέρασμα: Περίπου τα δύο τρίτα των μπαμπάδων λένε ότι συμμετέχουν πολύ περισσότερο στην καθημερινή φροντίδα των μωρών τους, όπως για παράδειγμα στην αλλαγή της πάνας, στο φαγητό και στο μπάνιο τους από ότι πριν μερικά χρόνια. 

Και όπως πολύ σωστά δήλωσε ένας πατέρας: "Ο μπαμπάς στην εποχή μας είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να παρέχεις τα προς το ζην. Είναι να δείχνεις στα παιδιά σου πως να σέβονται και ιδίως, πως να γίνουν καλοί άνθρωποι». 

Το μωρό δημιουργεί χάος; Όχι πια. Σύμφωνα με τις πρόσφατες μελέτες, ακόμη και αυτό άλλαξε τα τελευταία χρόνια. Το 20% των μπαμπάδων άνω των 40 ετών δήλωσε ότι ο ερχομός του μωρού στο σπίτι έφερε το ζευγάρι πιο κοντά ενώ το ένα τρίτο δήλωσε ότι αυξήθηκε το άγχος στη μεταξύ τους σχέση. 

Για τους μπαμπάδες κάτω των 30 ετών, οι αριθμοί αντιστράφηκαν. 

Η τάση αυτή υποδηλώνει ότι η μακροχρόνια πεποίθηση ότι τα παιδιά ήταν εμπόδιο στις σχέσεις μπορεί να αλλάζει. Το 2013, έρευνα έδειξε ότι ένας μεγάλος αριθμός μπαμπάδων έχουν τώρα περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αισθάνονται πολύ καλά με τη σύντροφό τους και λιγότερο καταπιεσμένοι από ότι το 2006. 

Όμως ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ! Τα πρώτα τρία πράγματα που κάνουν οι άνδρες είναι: Φροντίζουν το σπίτι (κουρεύουν το γκαζόν, αλλάζουν τις λάμπες), αναλαμβάνουν τη φροντίδα του αυτοκινήτου και διαχειρίζονται τα οικονομικά. Τα τρία τελευταία πράγματα που κάνουν: Ψωνίζουν παιχνίδια, ρούχα και καθαρίζουν το σπίτι (σφουγγάρισμα, σκούπισμα, τακτοποίηση). Αν και σε πολλές οικογένειες οι ρόλοι έχουν αλλάξει αρκετά! 

Ένα σημείο διαφωνίας είναι ότι οι μπαμπάδες πιστεύουν ότι προσφέρουν περισσότερη δουλειά στο σπίτι από ότι τους αναγνωρίζουν οι μητέρες. Το 50% των ανδρών υποστηρίζει ότι κάνει τουλάχιστον τις μισές δουλειές στο σπίτι και στη φροντίδα των παιδιών. Το μωρό μπορεί να βλάψει την καριέρα του πατέρα; Υπάρχει μία αντίληψη για τις εργαζόμενες μητέρες ότι δεν μπορούν να επιτύχουν στην εργασία τους αν δεν έχουν -σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό- την βοήθεια του συντρόφου τους στη φροντίδα των παιδιών. 

Το 85% των ερωτηθέντων μπαμπάδων απάντησαν ότι ασφαλώς βοηθούν τη σύντροφο τους στο σπίτι και μάλιστα σε ένα ποσοστό 50%, στη φροντίδα των παιδιών. Όταν ρωτήθηκαν αν θα έπαιρναν κάποιες αποφάσεις για την καριέρα τους βασισμένες στις υποχρεώσεις τους σαν πατέρες, οι μισοί απάντησαν ότι είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν μία προαγωγή αν αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα να περνούν περισσότερο χρόνο με την οικογένειά τους. 

Οι μπαμπάδες όλων των ηλικιών, απλά αποδέχονται ότι και οι δύο γονείς εξισορροπούν την εργασία και το σπίτι. 

Τα δύο τρίτα δηλώνουν ότι και οι δύο έχουν επαγγελματική σταδιοδρομία και πρέπει να φροντίζουν εξίσου τα παιδιά. Το μεγαλύτερο όμως ποσοστό νέων μπαμπάδων φαίνεται να αγκαλιάζει αυτή τη θεωρία. Η συντριπτική πλειοψηφία δηλώνει ότι: «Το παιδί είναι σημαντικό για μένα. Θέλω να είμαι ένας πολύ καλός πατέρας κοντά στο παιδί μου». Και ένας άλλος δηλώνει: «Άλλαξα την καριέρα μου για να είμαι περισσότερο χρόνο στο σπίτι με την οικογένεια μου. Το να είσαι πατέρας είναι το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο»!

Πηγή

Τα παιδιά που περνούν περισσότερο χρόνο με τις μαμάδες τους είναι επιρρεπή στο bullying.

Για αυτό τα παιδιά με χωρισμένους γονείς, είναι προτιμότερο να μεγαλώνουν σε ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ. Δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται ότι τα παιδιά ΔΕΝ μεγαλώνουν σωστά στην αποκλειστική επιμέλεια του ενός μόνο γονέα (στην Ελλάδα σε ποσοστό 97% στην επιμέλεια της μαμάς).

Μήπως τα παιδιά σας νομίζουν ότι εργάζεστε πάρα πολλές ώρες και δεν τους αφιερώνετε αρκετό χρόνο;

Αν ναι, η αντίληψή τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε εκφοβιστική συμπεριφορά, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Vanderbilt και την κοινωνιολόγο Andre Christie-Mizell.

«Η συμπεριφορά μας καθοδηγείται από την αντίληψή μας για τον κόσμο, οπότε αν τα παιδιά αισθάνονται ότι δεν τους αρκεί ο χρόνος και η προσοχή από τους γονείς, στη συνέχεια, αυτά τα συναισθήματα κάπου επανεμφανίζονται σε αλληλεπίδραση όμως με τους συνομηλίκους τους», δηλώνει η Mizell, καθηγήτρια κοινωνιολογίας και ψυχολόγος που ειδικεύεται στην οικογενειακή θεραπεία.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Youth & Society, συντάχθηκε με βάση δύο ερωτήσεις:

– «Ποια είναι η σχέση μεταξύ της πολύωρης εργασίας των γονέων και της εκφοβιστικής συμπεριφοράς στους έφηβους;» και

– «Ποια είναι η σχέση μεταξύ της συμπεριφοράς εκφοβισμού και τις αντιλήψεις της νεολαίας του πόσο χρόνο πρέπει οι γονείς να περνούν μαζί τους;».

Η Mizell διαπίστωσε ότι όσοι μπαμπάδες αδιαφορούν και αφιερώνουν ελάχιστο χρόνο στα παιδιά τους, αυτή τους η συμπεριφορά έχει μεγάλο αντίκτυπο στη συμπεριφορά εκφοβισμού.

Η κοινωνιολόγος ξεκίνησε την έρευνα νομίζοντας ότι οι πολλές ώρες εργασίας των μητέρων, δεδομένου ότι οι μαμάδες με συντριπτική πλειοψηφία είναι υπεύθυνες για τη φροντίδα και την παρακολούθηση των παιδιών – θα ήταν πιο πιθανό να έχουν αντίκτυπο για το αν τα παιδιά εκτίθενται σε εκφοβιστική συμπεριφορά ή είναι πολύ σκληρά απέναντι σε άλλους, ανυπάκουα στο σχολείο, κ.α. 

Ωστόσο φαίνεται πώς οι μπαμπάδες που εργάζονται πολλές ώρες ή κάνουν υπερωρίες και δεν ξοδεύουν αρκετό χρόνο με τα παιδιά τους, έχουν μεγάλο αντίκτυπο στη συμπεριφορά των παιδιών τους.

Αντιθέτως οι πολλές ώρες εργασίας των μητέρων έδειξε μέτρια έως καθόλου επίδραση στη συμπεριφορά εκφοβισμού. Η Mizell πιστεύει ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται τη μητέρα ως πιο προσιτή μορφή, επειδή εξακολουθεί να έχει τις περισσότερες ευθύνες στο σπίτι είτε δουλεύει πολλές ώρες, είτε όχι.

Τα αποτελέσματα ασφαλώς προβληματίζουν. Η πρότασή της είναι να δημιουργηθεί ένα χρονοδιάγραμμα για την αλληλεπίδραση γονέα-παιδιού, προκειμένου τα παιδιά να περνούν χρόνο και με τους δυο γονείς.

Πηγή

Ξέρω όμως πολλούς μπαμπάδες που είναι καλύτεροι από μαμάδες. Και δη από μαμάδες που παίρνουν τα παιδιά λόγω του Νόμου.

Ο Νίκος Συρίγος γράφει για το 100-0 (υπέρ των γυναικών) του Νόμου, για τη ζωή των παιδιών έπειτα από διαζύγιο.

Μακάρι ο Θεός, ποιος Θεός δηλαδή, οι... Θεοί που κάνουν μια οικογένεια, ο μπαμπάς και η μαμά , να μην χωρίζουν ποτέ. Όχι γιατί ένα διαζύγιο είναι καταστροφή αλλά γιατί όσο βελούδινο κι αν είναι προκαλεί πάντα προβληματισμό στα παιδιά. Και ναι, γύρω μου δεν έχω δει κανένα ζευγάρι που η ζωή του να είναι γάργαρο νερό από την αρχή μέχρι το τέλος αλλά έχω δει πολλά ζευγάρια να μην τα βροντάνε στην πρώτη διαφωνία, στην πρώτη φουρτούνα, στα πρώτα ζόρια, να αντέχουν, να συνεχίζουν και να ξαναβρίσκουν τις ισορροπίες και την ευτυχία τους. Πολλοί, προτάσσοντας αυτό που λέμε «για τα παιδιά μου»... Για τη φαμίλια θα έλεγα εγώ...

Κι αυτή η λέξη, αυτή η αξία, οι στιγμές που ζεις σε ένα σπιτικό αξίζουν κάθε θυσία και υποχώρηση. Οι παλιοί έλεγαν δύσκολα χτίζεις, εύκολα γκρεμίζεις. Και στην εποχή της ευκολίας τα διαζύγια πέφτουν βροχή...

Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Είναι η ζωή μετά το διαζύγιο. Και αυτή η μεγάλη, η τεράστια αδικία που υπάρχει στο Νόμο η μαμά να παίρνει τα παιδιά κατά 99,9%. Σε μια ιστορία δηλαδή που ξεκίνησαν δύο, όταν αυτή τελειώνει ο ένας να είναι χαμένος από χέρι, ακόμη κι όταν δεν έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για το κακό τέλος... Πόσο μάλλον δε, αν έχει πέσει και στην περίπτωση, να βλέπει τα παιδιά του αυστηρά με το... δελτίο και αν αργήσει μια ώρα να τον τραβάνε και στο τμήμα για συστάσεις.

Δεν ξέρω αν και ποτέ θα αλλάξει ο Νόμος και οι δύο πλευρές θα πηγαίνουν στο δικαστήριο με ποσοστά 50-50. Είπαμε. Μακάρι να μην φτάνουν ποτέ σε αυτό το σημείο δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν. Ξέρω όμως πολλούς μπαμπάδες που είναι καλύτεροι από μαμάδες. Και δη από μαμάδες που παίρνουν τα παιδιά λόγω του Νόμου. 

Όπως ξέρω και μαμάδες που πίνουν το αίμα των πρώην συζύγων τους μετά το διαζύγιο παίρνοντας εκδίκηση... Κι αυτό είναι έγκλημα που δεν συγχωρείται...

Μαμάδες, γυναίκες, αν βλέπετε έστω ίχνος του εαυτού σας σε αυτές τις τελευταίες γραμμές, κοιταχτείτε στον καθρέφτη και αλλάξτε! Δεν το αξίζει κανείς. Ούτε εσείς, ούτε τα παιδιά σας, ούτε ο άντρας που κάποτε αγαπήσατε...

Νίκος Συρίγος

Δημοσιογράφος-Διευθυντής onsports.gr

Πηγή

Χωρίς τον μπαμπά του, δεν μπορεί ποτέ να είναι ολοκληρωτικά χαρούμενο και ισορροπημένο ένα παιδί.

Μαζί για την ανατροφή των παιδιών μας. Της ζωής που δημιουργήσαμε ΜΑΖΙ από το υλικό των ονείρων μας.

Τις περισσότερες φορές, όταν κουβεντιάζουν μαμάδες μεταξύ τους, λένε για τα παιδιά τους. Τις περισσότερες φορές, όταν οι μαμάδες κουβεντιάζουν για τα παιδιά τους, λένε και για τους μπαμπάδες… 

Τις περισσότερες φορές εκφράζουν πολλά και μεγάλα παράπονα για εκείνους, λέγοντας πως είτε δεν είναι ουσιαστικά παρόντες στο μεγάλωμα των παιδιών τους, είτε –στην καλύτερη περίπτωση- πως αν και προσπαθούν να εμπλακούν στο μεγάλωμα τους, τα κάνουν όλα λάθος… 

Οι αναφορές σε μπαμπάδες που είναι «καλοί», συναντώνται περίπου στα όρια του στατιστικού λάθους! Είναι όμως αυτή η αλήθεια; Ή οι μαμάδες βλέπουμε τα πράγματα μόνο από τη δική μας οπτική γωνία και παραβλέπουμε συνειδητά ή ασυνείδητα, τις προσπάθειες, τα επιτεύγματα και κυρίως τη θέληση των μπαμπάδων να είναι εκεί σε όλες τις μικρές και μεγάλες στιγμές των παιδιών τους; 

-Σε κάθε πρώτη φορά 

-σε κάθε δυσκολία 

-σε κάθε γέλιο 

-σε κάθε κλάμα 

-στην παρηγοριά 

-στην αγκαλιά 

-στη στήριξη 

-στις συγκεντρώσεις των γονέων στο σχολείο 

-στις γιορτές τους 

-στα κατορθώματά τους 

-στο χειροκρότημα που έχουν ανάγκη, για να νιώσουν σημαντικά στα μάτια μας 

-σε όλες εκείνες τις στιγμές της καθημερινής τους ρουτίνας. 

Το έχεις σκεφτεί μαμά ότι σαμποτάρεις όλη αυτήν την προσπάθεια και την ανάγκη ενός μπαμπά να είναι με την ψυχή του και το μυαλό του και την καρδιά του, παρόν για τα παιδιά του; 

Κάθε φορά που του κάνεις παρατήρηση όταν πάει να κάνει κάτι. Να του κάνει μπάνιο ή να το αλλάξει. Να παίξει άτσαλα και αδέξια μαζί του σαν μικρό αγόρι ή να του διαβάσει για την επόμενη μέρα. 

Πράγματα απλά και καθημερινά που ακόμα και αν γίνουν λάθος, δεν έχει καμία σημασία. Γιατί το λεπτό που εσύ, από φόβο και αγωνία ή απλά παρασυρμένη από την αίσθηση παντοδυναμίας απέναντι σε αυτό το πλάσμα που είχες στα σπλάχνα σου για 9 μήνες, λες «ΜΗ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ» στον μπαμπά του παιδιού σου, στερείς από εκείνο πολύτιμες στιγμές για την ψυχική του ανάπτυξη, από το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του. 

Μαζί με σένα… Και στερείς και από τον πατέρα το δικαίωμα του να κάνει λάθος και να πειραματιστεί, μέσα στο πέλαγος της αγωνίας του να μάθει τι είναι να γίνεσαι μπαμπάς. Τι είναι να είσαι κάτι για την υπόλοιπη ζωή σου. Τι είναι να σε έχει κάποιος τόσο πολύ ανάγκη. Και ο μπαμπάς κάπου στο δρόμο, νικημένος από την εγωιστική μητρότητα, εγκαταλείπει την προσπάθεια και επιστρέφει στον εαυτό του… 

Χωρίς τον μπαμπά του όμως, δεν μπορεί ποτέ να είναι ολοκληρωτικά χαρούμενο και ισορροπημένο ένα παιδί.

Μην τον πνίγεις λοιπόν με τις προσδοκίες σου. Μην του βάζεις τρικλοποδιές. Επίτρεψέ του να μάθει. Όπως αυτοδίκαια επιτρέπεται και σε εσένα. Να κάνεις λάθη και σωστά. Να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι. Να μαθαίνεις τη ζωή από την αρχή μέσα από τα μάτια του παιδιού σου και να μαθαίνεις και εσύ ποια είσαι. Όμως πίστεψέ με όταν σου λέω ότι ποτέ δεν θα γίνεις η μαμά που θέλεις, ποτέ δεν θα γίνω η μαμά που θέλω και πασχίζω, αν δεν δώσουμε στα παιδιά μας το δικαίωμα να έχουν τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου. Αυτόν που χρειάζονται και αξίζουν. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς εμάς σε συμμαχία μαζί τους. Χωρίς εμάς να δίνουμε στον πατέρα των παιδιών μας ,τη βεβαιότητα ότι είμαστε από την ίδια πλευρά. 

Μαζί για την ανατροφή των παιδιών μας. Της ζωής που δημιουργήσαμε ΜΑΖΙ από το υλικό των ονείρων μας… 

Να έχεις μια υπέροχη χιονισμένη εβδομάδα, Σε φιλώ γλυκά, Ράνια Υ.Σ. Στον Ανδρέα που είναι ο μπαμπάς που ονειρεύτηκαν τα παιδιά μας… Και εγώ για εκείνα…

Πηγή