Μπαμπας: Γιατι οι μπαμπαδες δεν κερδιζουν την επιμελεια των παιδιων

Γιατι οι μπαμπαδες δεν κερδιζουν την επιμελεια των παιδιων

Γιατί οι γυναίκες κερδίζουν την επιμέλεια σε συντριπτικά τόσο μεγάλο αριθμό;

Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, στη χώρα μας μόνο το 3 τοις εκατό των διαζευγμένων μπαμπάδων έχουν την αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών τους. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις οι μπαμπάδες δεν έχουν την επιμέλεια των παιδιών τους. 

Γιατί οι γυναίκες κερδίζουν την επιμέλεια σε συντριπτικά τόσο μεγάλο αριθμό; 

Υπάρχουν πολλοί λόγοι, ενδεικτικά θα σας αναφέρουμε τους τρεις σπουδαιότερους.

Πρώτος και σημαντικότερος από αυτούς: Επειδή αυτός είναι ο τρόπος που ήταν πάντα. Παραδοσιακά, οι άνδρες εργάζονταν και οι γυναίκες έμεναν στο σπίτι για να αναθρέψουν τα παιδιά. Αν και αυτό πλέον απειροελάχιστα συχνά συμβαίνει αυτές τις μέρες, εξακολουθεί να υπάρχει μια προκατάληψη απέναντι στις γυναίκες σε υποθέσεις επιμέλειας τέκνων. Η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών πλέον εργάζεται και έχει ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά, οπότε δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να μείνουν στο σπίτι για να ασχοληθούν με την ανατροφή των παιδιών. Την ανατροφή των παιδιών την αναλαμβάνουν οι επί πληρωμή νταντάδες ή το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον των γυναικών και όχι οι ίδιες οι γυναίκες ως "γονείς", αλλά αυτή η σεξιστική προκατάληψη κατά των μπαμπάδων, εξακολουθεί και ισχύει.

Δεύτερος λόγος είναι ότι, τα ζευγάρια συχνά διαπραγματεύονται και κάνουν ιδιωτικές συμφωνίες για την επιμέλεια, πριν την δίκη. Αυτές οι συμφωνίες περιλαμβάνουν τα ζευγάρια που εθελοντικά συμφώνησαν ότι η μητέρα θα πρέπει να έχει την αποκλειστική επιμέλεια. Γιατί όμως οι μπαμπάδες "εθελοντικά" συμφωνούν ότι οι μητέρες πρέπει να έχουν την επιμέλεια ων παιδιών; Επειδή εκ προοιμίου γνωρίζουν την σεξιστική προκατάληψη που ισχύει εναντίον τους. Την σεξιστική προκατάληψη αυτή σε συνδυασμό με την συνήθη πρακτική των δικαστηρίων, δε χάνουν ευκαιρία να την μεγεθύνουν και να την υπενθυμίζουν στους μπαμπάδες και οι δικηγόροι. Με τον τρόπο αυτό αποθαρρύνουν τους μπαμπάδες να απαιτήσουν και να παλέψουν για τα δικαιώματα τους.    

Τρίτος λόγος είναι, όταν τα παιδιά γεννιούνται από ανύπαντρες μητέρες, η μητέρα έχει αυτομάτως τη φυσική και νομική επιμέλεια. Παρόλο που ένας πατέρας μπορεί να διεκδικήσει την πατρότητα, ο νόμος, δεν του δίνει την δυνατότητα να ζητήσει την επιμέλεια. Αυτό όχι μόνο ακούγεται, αλλά είναι και άκρως ρατσιστικό, είναι διάκριση λόγω φύλου. 

Θεωρείται λοιπόν "πρόοδος" στην Ελλάδα, ότι αναθέτουν την επιμέλεια στους άνδρες πιο συχνά σήμερα από ότι ήταν πριν από 10 ή 20 χρόνια πριν; Είναι "πρόοδος" ότι από το 100 τοις εκατό της ανάθεσης της επιμέλειας στις μητέρες, 20 χρόνια μετά το ποσοστό είναι 97 τοις εκατό; ή μήπως είναι μια ρατσιστική και σεξιστική αντιμετώπιση εναντίον των μπαμπάδων και των ανδρών; 

Όσο για "κοινή ανατροφή", "κοινή επιμέλεια" ή "συνεπιμέλεια", ο όρος αυτός είναι παντελώς άγνωστος από την δικαιοσύνη, παρόλο που υφίσταται στις κυρωμένες διεθνείς συμβάσεις από την Ελλάδα και οφείλουμε ως χώρα να τις εφαρμόσουμε.   

Το δικαστικό σύστημα είναι υποχρεωμένο να σκεφτεί ισότιμα τη σχέση μητέρας-παιδιού με τη σχέση πατέρα-παιδιού. 

Πολλοί δικαστές κάνουν την αυτόματη υπόθεση ότι οι γυναίκες είναι πιο κατάλληλες για την ανατροφή ενός παιδιού ως γονείς, από ότι οι άνδρες. Είναι κρίμα νέοι άνθρωποι, δικαστές, να διαιωνίζουν αυτήν ρατσιστική και σεξιστική προκατάληψη, σαν να μην αποτελούν και οι ίδιοι τους μέρος της κοινωνίας, κάνοντας διάκριση στην Ελλάδα σε γονείς α΄ και β΄ κατηγορίας.

Στην ανάθεση της επιμέλειας, οι δικαστές θα έπρεπε να αποφασίζουν τι είναι προς το καλύτερο για το συμφέρον των παιδιών. 

Κατά τον προσδιορισμό "συμφέρον", ο/η δικαστής, αντικειμενικά θα έπρεπε να εξετάσει μια σειρά παραγόντων, όπως είναι οι εξής:

- Ποιο είναι το προφανές κίνητρο του κάθε γονέα που ζητάει την επιμέλεια;

- Ποιος γονέας είναι το πιο πιθανό να επιτρέψει στο παιδί να συνεχίσει τη σχέση του με τον άλλο γονέα και την υπόλοιπη οικογένεια;

- Ποιος γονέας έχει τον πιο κατάλληλο χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία για να χρησιμεύσει ως ασκών την επιμέλεια;

- Ποια είναι η σχέση του παιδιού με τον κάθε γονέα;

- Τι δεξιότητες στην ανατροφή του παιδιού έχει ο κάθε γονέας;

- Ποιος γονέας θα παρέχει στο παιδί το καλύτερο περιβάλλον στο σπίτι;

- Με ποια άλλα πρόσωπα μαζί θα ζει το παιδί στο σπίτι;

- Ποια είναι η εργασιακή κατάσταση κάθε γονέα;

- Ποια είναι η οικονομική κατάσταση κάθε γονέα;

- Ποιος γονέας είναι πιο κατάλληλος να ανταποκριθεί καλύτερα στις ειδικές ανάγκες του παιδιού;

- Μήπως έχουν οι γονείς μια ασθένεια ή συνήθειες που μπορούν να βλάψουν το παιδί;

- Μήπως το παιδί έχει ισχυρότερους συναισθηματικούς δεσμούς με ένα γονέα;

- Τι λένε οι πραγματογνωμοσύνες ψυχιάτρου για τον κάθε γονέα;

- Τι λέει η πραγματογνωμοσύνη παιδοψυχίατρου για τις σχέσεις του παιδιού με τον κάθε γονέα;

Είδατε σε κάποια δικαστική αίθουσα στη χώρα μας να λαμβάνονται υπόψη ή να ζητείται κάτι από τα παραπάνω; 

Θα έπρεπε οι δικαστές λοιπόν, ανεξάρτητα από το αν είστε άνδρας ή γυναίκα, κι αν θέλατε να κερδίσετε την επιμέλεια των παιδιών σας, να πρέπει να σας ζητήσουν να αποδείξετε στο δικαστήριο ότι η χορήγηση της αποκλειστικής επιμέλειας ή της από κοινού επιμέλειας είναι προς το καλύτερο συμφέρον των παιδιών σας. Πάντα σύμφωνα με τους παραπάνω παράγοντες, θα έπρεπε αντικειμενικά και ισότιμα να κρίνουν την χορήγηση της επιμέλειας του παιδιού, κι όχι εξετάζοντας πρόχειρα δυο μάρτυρες από κάθε πλευρά, που τις περισσότερες φορές ανήκουν στο στενό οικογενειακό περιβάλλον του κάθε γονέα.

Είναι προφανές ότι οι δικαστικές αποφάσεις επιμέλειας στην χώρα μας, εξακολουθούν την ίδια πάγια αναχρονιστική, σεξιστική και ρατσιστική τακτική δεκαετιών, χωρίς να εξυπηρετούν στην πραγματικότητα το συμφέρον του παιδιού αλλά αντιθέτως, το υπονομεύουν. Οι προκαταλήψεις, οι δεισιδαιμονίες και η διαλογή σε γονείς δυο ταχυτήτων, εξυπηρετεί σκοπιμότητες, κι αν θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένη χώρα, που σέβεται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τα Δικαιώματα του Παιδιού, θα πρέπει οι δικαστές να αλλάξουν τρόπο και συμπεριφορά αντιμετώπισης τέτοιων κρισίμων θεμάτων που αφορούν τα παιδιά και τους μελλοντικούς πολίτες αυτής της χώρας.

ΜΠΑΜΠΑ ΕΛΑ