Συνεπιμελεια - Κοινη Επιμελεια σε Δημοσια Διαβουλευση. Τα σχολια του κοσμου σε συγκινουν!

Συνεπιμελεια - Κοινη Επιμελεια σε Δημοσια Διαβουλευση. Τα σχολια του κοσμου σε συγκινουν! 

φωτο www.d-w-s.co.uk

Συγκινούν τα σχόλια του απλού κόσμου στην Δημόσια Διαβούλευση για το νομοσχέδιο που προβλέπει την Κοινή Επιμέλεια - Συνεπιμέλεια - Κοινή Ανατροφή των παιδιών μετά το χωρισμό των γονέων τους και την ίδρυση του Οικογενειακού Δικαστηρίου.

Σας παραθέτουμε τα σχόλια των απλών πολιτών που βιώνουν τις άσχημες συνέπειες της ανάθεσης της αποκλειστικής επιμέλειας των παιδιών στην χώρα μας. 

Πραγματικά τα σχόλια τους συγκινούν.

Παππούδες, γιαγιάδες και εγγόνια

Αυτή η πρόταση όπου τα παιδιά θα ζουν ίσο χρόνο με τον κάθε γονιό τους είναι δίκαια προς τους γονείς και τα παιδιά τους, αλλά και προς εμάς τους παππούδες και τις γιαγιάδες. 

Οι περισσότεροι από μας είχαμε την ευκαιρία να ευτυχήσουμε να δούμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν σε όλα τα στάδια της ζωής τους, να χαρούμε με την ευτυχία τους, να τους συμπαρασταθούμε στα δύσκολα. Όταν άκουγα κάποιους γονείς που χώριζαν ποτέ μου δεν φαντάστηκα στην πραγματικότητα πόσο πόνο μπορούσε να προκαλέσει το διαζύγιο ιδιαίτερα στα παιδιά και στους οικείους τους. Το προσπερνούσα σαν μια αρνητική είδηση όπως συνηθίζαμε να κάνουμε με τόσες άλλες. 

Πριν από τρία χρόνια όταν χώρισε ο ένας από τους δύο γιους μου τότε αντιλήφθηκα το πόσο πολύ πόνο και πόσο μεγάλη στενοχώρια μπορεί να προκαλέσει το διαζύγιο στο παιδί μου αλλά και σε εμένα προσωπικά. Και δυστυχώς αυτά τα συναισθήματα είναι μακροχρόνια ειδικά αν τα παιδιά είναι πολύ μικρά. 

Κατάντησα να βλέπω τα εγγόνια μου μια φορά κάθε 15 μέρες στην καλύτερη περίπτωση, αφού τις καθημερινές ο γιος μου έχει τα παιδιά του μόλις μια φορά την εβδομάδα και αυτή μόνο 4 ώρες. Και είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν χιλιάδες παππούδες και γιαγιάδες που βλέπουν τα εγγονάκια τους να μεγαλώνουν από τις φωτογραφίες. 

Κάποτε και εγώ και η γιαγιά τους παίζαμε καθημερινά με τα εγγονάκια μας, κάποτε κοιμόντουσαν και κάποιες νύχτες στο σπίτι μας. Ήμασταν στενά συνδεδεμένα μαζί τους και αυτά μαζί μας. Δυστυχώς αυτό το αμοιβαίο αίσθημα χάθηκε μετά το διαζύγιο και ο λόγος είναι απλός. 

Ο χρόνος που έχει τα παιδιά του ο γιος μου είναι αμελητέος. Ποιον να προλάβουν να συναντήσουν τα παιδιά του μέσα σε αυτό το χρόνο αφού και ο ίδιος παραπονιέται ότι είναι τόσο λίγος ο χρόνος που έχει με τα παιδιά του;

Χρίστος Σταύρου

Κοινή επιμέλεια τέκνων: 

Κατά τη διεθνή εμπειρία αλλά και τα διδάγματα της σύγχρονης επιστήμης, η διάσταση ή το διαζύγιο των γονέων δεν θα πρέπει κατ’ ανάγκη να οδηγεί στη διάρρηξη της κοινής επιμέλειας των παιδιών και από τους δύο γονείς, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, όπου η επιμέλεια απονέμεται από το δικαστήριο στον ένα γονέα. 

Ο κανόνας θα πρέπει να είναι η συνέχιση της κοινής επιμέλειας, προκειμένου να εξασφαλισθεί η ολοκλήρωση της προσωπικότητας του παιδιού και η διατήρηση των σχέσεών του με τον πατέρα και τη μητέρα του.

Δεν μπορώ να διανοηθώ πως εν έτη 2014 για τα εγγόνια μου και για τα περισσότερα παιδιά διαζευγμένων γονέων αποφασίζει μόνο ο ένας γονιός για την τύχη τους, όπως δεν μπορώ να διανοηθώ πως τα εγγόνια μου στερούνται τον ένα από τους δυο γονείς τους επειδή κάποιοι το αποφάσισαν ερήμην τους. Δεν λέω ότι ο ένας είναι καλύτερος από τον άλλον. 

Λέω ότι και οι δύο είναι ισάξιοι να δώσουν το καλύτερο στα παιδιά τους. 

Γιατί τελικά τα παιδιά είναι τα τραγικά θύματα αυτών των αποφάσεων, τα παιδιά είναι εκείνα που ταλαιπωρούνται και βιώνουν το διασυρμό και τη διαμάχη των γονιών τους στα δικαστήρια και όχι μόνο. 

Αυτά τα βιώνω εγώ ως μάνα και γιαγιά βλέποντας τα εγγόνια μου να ταλαιπωρούνται γιατί κάποιοι αποφάσισαν πως μόνο η μητέρα θα είναι εκείνη που θα αποφασίζει για την τύχη και την ανατροφή τους λες και ο πατέρας τους είναι ανάξιος να συναποφασίζει, ανάξιος να συνανατρέφει τα παιδιά του, άξιος όμως μόνο να καταβάλει την διατροφή. 

Θεωρώ πως η πολιτεία δεν έχει σκύψει στο συγκεκριμένο θέμα με σοβαρότητα μέχρι σήμερα και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η δικαιοσύνη να παίρνει αποφάσεις όμοιες μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο ο άλλος γονέας έχει διακοσμητικό χαραχτήρα στην διαπαιδαγώγηση και ανατροφή των παιδιών του, και χρησιμοποιείται συνεχώς εκβιαζόμενος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επαιτώντας να μείνει λίγο περισσότερο με τα παιδιά του ή την επικοινωνία μαζί τους.Τι καλύτερο από το να είχαν συνεπιμέλεια. 

Τι καλύτερο να ένοιωθαν ασφάλεια τα παιδιά βλέποντας πως οι γονείς τους συνεργάζονται για το καλό τους. Είμαι πεπεισμένη πως η παρούσα βουλή των Ελλήνων θα ψηφίσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που θα έχει ως αποτέλεσμα οι γονείς έστω και διαζευγμένοι να αποφασίζουν από κοινού με κοινό στόχο το καλό των παιδιών τους.

Στέλλα Κοντοπίδου

Ήθελα ο μπαμπάς...

Ήθελα ο μπαμπάς να με μαλώνει όταν κάνω ζημιά,

όχι να μου συγχωρεί τα πάντα γιατί τον βλέπω λίγο.

Ήθελα να μου θυμίζει να πλένω τα δόντια μου,

όχι μόνο να πληρώνει τις οδοντόκρεμες του μήνα.

Ήθελα να μπορώ να τον πάρω τηλέφωνο όταν πονάει το αυτί μου

κι ας μην ήταν μεταξύ 20:00 και 21:00.

Ήθελα να ξέρω τι φαγητό του αρέσει

κι όχι να τρώμε μόνο τ’αγαπημένα μου επειδή του λείπω.

Τον ήθελα σα ρουτίνα

κι όχι σαν Αη Βασίλη.

Ήθελα να μάθω σε τι ήταν καλός μικρός

η μάνα μου πότε δε θα μου έλεγε.

Ήθελα κι εγώ να φοβάμαι να αργήσω το βράδυ αργά

σαν τα άλλα παιδιά.

Δε ζήτησα ένα «μαμαδοποιημένο» μπαμπά.

Ούτε μια «πατρική» μαμά.

Ήθελα ΔΥΟ γονείς. Ποτέ δε με ένοιαζε αν κοιμούνται μαζί.

Ασημίνα Νικολοπούλου

Παιδικές Κραυγές

Επιτέλους ήρθε η ώρα που η ελληνική κοινωνία έστω και καθυστερημένα αφουγκράζεται όλες αυτές τις παιδικές κραυγές που τόσα χρόνια απεγνωσμένα προσπαθούν να μας πουν το αυτονόητο και λογικό: 

Μακάρι οι γονείς μας να μην είχαν χωρίσει ποτέ. Παρόλο αυτά εμείς τους αγαπάμε και τους δύο εξίσου. Δεν άλλαξε κάτι στα συναισθήματά μας παρά μόνο στην καθημερινότητά μας. 

Μην μας στερείτε τους γονείς μας. Τους έχουμε ανάγκη και τους δύο στην καθημερινότητα μας. Έχουμε ανάγκη να μας πηγαίνουν και οι δύο στο σχολείο. Να είναι παρών και οι δύο στις δραστηριότητες μας. 

Έχουμε ανάγκη το αντρικό-πατρικό πρότυπο εξίσου με το γυναικείο-μητρικό πρότυπο. Να συναποφασίζουν και οι δύο για μας. Για το σχολείο μας, την υγεία μας, τον τόπο κατοικίας μας. Άλλα πράγματα κάνουμε με τον μπαμπά και άλλα με την μαμά. Δεν μπορούν να αλλάξουν ρόλους. Το δοκιμάσανε. Δεν είχε αποτέλεσμα. Δεν είμαστε αντικείμενα ιδιοκτησίας. 

Έχουμε μια ψυχή ευαίσθητη που δεν χωράει αποξένωση. Δεν θέλουμε άλλοι να κανονίζουν για τις ώρες που θα βρισκόμαστε με τον μπαμπά, που θα μας παίρνει τηλέφωνο. Θέλουμε να το κανονίσει ο μπαμπάς και η μαμά. 

Θέλουμε να μπορεί ο μπαμπάς να μας πάει για κούρεμα χωρίς να τον απειλεί η μαμά ότι δεν προβλέπεται στην απόφαση καθώς εκείνη έχει την επιμέλεια. Θέλουμε όταν είμαστε με τον μπαμπά και περνάμε όμορφα να ενημερώνουμε την μαμά ότι θα καθυστερήσουμε λίγο χωρίς να απειλεί τον μπαμπά ότι θα φωνάξει την αστυνομία αν αργήσουμε έστω και πέντε λεπτά γιατί έχει την επιμέλεια. 

Αλήθεια τι είναι αυτή η περιβόητη επιμέλεια που όλοι κόπτονται τόσο πολύ για αυτή παρά για εμάς; Θέλουμε να μην κάνουμε τόσο πολύ καιρό να δούμε τον μπαμπά μας. Μας λείπει. 

Να ζούμε μισές μέρες με τον μπαμπά και μισές με την μαμά. Έτσι και εμείς θα είμαστε ευτυχισμένα που περνάμε περισσότερο χρόνο με τον μπαμπά που μας έχει λείψει και ο μπαμπάς γιατί στενοχωριέται όταν κάνει καιρό να μας δει αλλά και η μαμά που θα μπορέσει να ξεκουραστεί και να κάνει πράγματα για τον εαυτό της μιας και δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο όταν είμαστε συνέχεια μαζί. 

Θέλουμε όταν η μαμά έχει δουλειά και ο μπαμπάς μπορεί να έρχεται να μας παίρνει να πηγαίνουμε βόλτα στο πάρκο. Να μην καθόμαστε σπίτι με την γιαγιά επειδή η μαμά έχει την επιμέλεια μας και δεν μας αφήνει. Τον παππού και την γιαγιά τους αγαπάμε αλλά δεν είναι οι γονείς μας. θέλουμε πάρα πολλά αλλά κανείς δεν μας ρώτησε ως τώρα. Είμαστε ακόμα παιδιά. Δεν μεγαλώσαμε ξαφνικά επειδή χώρισαν οι γονείς μας. Έχουμε δικαιώματα. Απλά δεν μπορούμε να τα διεκδικήσουμε από μόνα μας.

Γιάννης Καλαφάτης

Διαβάστε επίσης: Ποιος Πρόδωσε την Συνεπιμελεια - Κοινη Επιμελεια και το 2008