Μαρτυριάρα παπουτσοθήκη
Μισώ τις παπουτσοθήκες.
Εκείνες που μοιάζουν σα μικρές ντουλάπες δεν τις μισώ.
Εκείνες είναι καλές. Όμως εγώ έχω άλλη. Μεταλλική, μαρτυριάρα.
Μου είναι δύσκολο να στερεώνω τα παπούτσια. Αλήθεια λέω.
Όμως πιο δύσκολο είναι να βλέπω τα παπούτσια. Όχι εγώ οι άλλοι.
Κάθε που μπαίνει ένας κάποιος στο δικό μου σπίτι αυτά βλέπει, τα παπούτσια.
Είμαι κοντός - σίγουρα δε με λες ψηλό - όμως έχω μεγάλο πόδι.
Κάθε που μπαίνει ένας κάποιος στο δικό μου σπίτι με κοιτάει. Όχι εμένα τα πόδια μου. Και τα βλέπει μεγάλα.
Και μετά την κοιτάει, αυτή την μαρτυριάρα την παπουτσοθήκη, που είναι γεμάτη ρόζ και μώβ και πέδιλα πορτοκαλί μποτάκια κοριτσίστικα μικρά παντόφλια σίγουρα όχι πάνω από νούμερο 35, και ίσως κάνα δυό δικά μου μαύρα παπούτσια στεναχωρημένα ζευγαρωτά.
Και αυτός ο κάποιος που ήδη άρχισα να τον μισώ και να τον τρέμω με κοιτά όχι στα πόδια πια.
“Έχετε κορούλα” έτσι σκέφτεται, δεν το λέει αλλά έτσι σκέφτεσαι μην το αρνείσαι.
Δεν έχω, μου την πήρανε, θα’ ρθει, μάλλον το μεθεπόμενο Σάββατο, το δεύτερο του μήνα αλλιώς το τέταρτο αλλιώς το καλοκαίρι αλλιώς…δεν έχω μου την πήρανε. Μου μείναν τα παπούτσια.
Και όταν έρθει δε θα τη χωράν, γλυκά της ποδαράκια.
Panayiotis Gouveris
0 σχόλια:
Τα σχόλια στο blog υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μαζί μας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.