Έρευνα: Το Διαζύγιο που βιώνουν τα παιδιά σε μικρή ηλικία φέρνει προβλήματα στις μελλοντικές σχέσεις τους με τους γονείς τους

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΓΟΝΕΪΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ

Το Διαζύγιο που βιώνουν τα παιδιά σε μικρή ηλικία φέρνει προβλήματα στις μελλοντικές σχέσεις τους με τους γονείς τους.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ήταν πιο πιθανό, τα άτομα να έχουν μια ανασφαλής σχέση με τον πατέρα τους, αν ζούσαν με τη μητέρα τους, και αντίθετα, ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν μια ανασφαλή σχέση με τον πατέρα τους, αν ζούσαν μαζί του.

Το διαζύγιο όταν τα παιδιά είναι μικρά, φαίνεται να έχει ισχυρότερη επίδραση στις σχέσεις γονέα-παιδιού, αργότερα στη ζωή τους, από ότι αν το διαζύγιο συμβεί όταν τα παιδιά είναι μεγάλα.

Ερευνητές ανακάλυψαν ότι το διαζύγιο, κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού μπορεί να οδηγήσει σε ανασφαλείς σχέσεις με τους γονείς τους, ως ενήλικες.

"Μελετώντας τη διακύμανση στο διαζύγιο των γονέων, ελπίζουμε να μάθουμε περισσότερα για το πώς οι πρώιμες εμπειρίες προβλέπουν την ποιότητα των στενών σχέσεων των ανθρώπων αργότερα στη ζωή τους", δήλωσε ο R. Chris Fraley, Ph.D., από το Πανεπιστήμιο του Illinois στο Urbana-Champaign .

Οι ερευνητές λένε ότι η επίδραση των εμπειριών της παιδικής ηλικίας συχνά εκτείνονται και στην ενήλικη ζωή, αλλά και η μελέτη τέτοιων πρώιμων εμπειριών είναι δύσκολο, καθώς οι μνήμες των ανθρώπων για συγκεκριμένα γεγονότα ποικίλλουν ευρέως.

"Το διαζύγιο των γονέων, είναι μια καλή περίπτωση για μελέτη", είπε ο Fraley, "καθώς οι άνθρωποι μπορούν να αναφέρουν με ακρίβεια το εάν και πότε οι γονείς τους είναι διαζευγμένοι, ακόμη και αν δεν έχουν τέλεια ανάμνηση των λεπτομερειών".

Σε δύο μελέτες που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο Personality and Social Psychology Bulletin, ο Fraley και η μεταπτυχιακή φοιτήτρια Marie Heffernan, εξέτασαν το χρονοδιάγραμμα και τις επιπτώσεις του χωρισμού και των δύο, των γονέων και των προσωπικών τους σχέσεων, καθώς και τις διαφορές στο πώς το διαζύγιο επηρεάζει τις σχέσεις με τις μαμάδες και τους μπαμπάδες.

Στην πρώτη μελέτη, αναλύθηκαν στοιχεία από 7.735 άτομα, που συμμετείχαν σε έρευνα σχετικά με την προσωπικότητα και τις στενές σχέσεις μέσω του yourpersonality.net. Περισσότερο από το ένα τρίτο των γονέων που συμμετείχαν στην έρευνα ήταν διαζευγμένοι και ο μέσος όρος του διαζυγίου ήταν περίπου 9 ετών.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα από διαζευγμένες οικογένειες, ήταν λιγότερο πιθανό να δούνε τις τρέχουσες σχέσεις τους με τους γονείς τους, ως ασφαλής.

Και οι άνθρωποι που έζησαν το διαζύγιο των γονέων τους, μεταξύ των ηλικιών 3 έως 5 ετών, ήταν πιο ανασφαλείς στις τρέχουσες σχέσεις τους με τους γονείς τους, σε σύγκριση με εκείνους των οποίων οι γονείς χώρισαν αργότερα κατά την παιδική τους ηλικία.

"Είναι πιο πιθανό, ένα άτομο που έχει μια ασφαλή σχέση με ένα γονέα, σε σχέση με κάποιον που είναι ανασφαλής, να αισθανθεί ότι μπορεί να εμπιστευτεί τους γονείς του" είπε ο Fraley.

"Για ένα τέτοιο άτομο είναι πιο άνετο, ανάλογα με τον γονέα, και είναι πιο σίγουρο, ότι ο γονέας θα είναι ψυχολογικά διαθέσιμος όταν τον χρειάζεται".

Παρόλο που υπήρχε μια τάση στους ανθρώπους να βιώνουν περισσότερο άγχος στις προσωπικές-ερωτικές σχέσεις, αν ήταν από διαζευγμένες οικογένειες, η σύνδεση μεταξύ του διαζυγίου των γονέων και της ανασφάλειας στις προσωπικές - ερωτικές σχέσεις τους, ήταν σχετικά χαμηλή.

Το εύρημα αυτό ήταν σημαντικό, λένε οι ερευνητές, καθώς δείχνει ότι το διαζύγιο δεν έχει μια ολική επίδραση για όλες τις στενές σχέσεις στην ενήλικη ζωή, αλλά μάλλον είναι επιλεκτικό - επηρεάζοντας κάποιες σχέσεις περισσότερο από άλλες.

Οι ερευνητές επίσης διαπίστωσαν ότι το διαζύγιο των γονέων, τείνει να προβλέψει μεγαλύτερη ανασφάλεια στις σχέσεις των ανθρώπων με τους πατέρες τους, από ότι με τις μητέρες τους.

Για να βοηθήσουν να εξηγηθεί γιατί το διαζύγιο επηρεάζει την μητρικές σχέσεις περισσότερο από τις πατρικές, και να αναπαράγουν τα ευρήματα της πρώτης μελέτης, ο Fraley και η Heffernan επανέλαβαν την ανάλυσή τους, με ένα νέο σύνολο από 7.500 συμμετέχοντες στην έρευνα.

Σε αντίθεση με την πρώτη μελέτη, αυτή τη φορά, ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να αναφέρουν σε ποιον από τους γονείς τους είχε ανατεθεί η επιμέλεια τους μετά το διαζύγιό των γονέων τους.

Οι ερευνητές εικάζουν ότι οι πατρικές σχέσεις ήταν πιο ανασφαλείς μετά το διαζύγιο, επειδή οι μητέρες έχουν περισσότερες πιθανότητες από τους πατέρες για να τους ανατεθεί η επιμέλεια-κηδεμονία.

Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων - 74 % - ανέφεραν ότι είχαν ζήσει με τη μητέρα τους μετά το διαζύγιο ή την διάσταση, ενώ το 11 % ανέφερε ότι ζούσαν με τον πατέρα τους. Το υπόλοιπο ποσοστό ζούσε με τους παππούδες ή άλλους κηδεμόνες.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ήταν πιο πιθανό, τα άτομα να έχουν μια ανασφαλής σχέση με τον πατέρα τους, αν ζούσαν με τη μητέρα τους, και αντίθετα, ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν μια ανασφαλή σχέση με τον πατέρα τους, αν ζούσαν μαζί του. Τα αποτελέσματα αυτά ήταν παρόμοια, με όλο το σεβασμό προς τις μητέρες.

Η εργασία αυτή είναι πολύτιμη, καθώς δηλώνει ότι "κάτι τόσο απλό όπως η ποσότητα του χρόνου που δαπανά κάποιος με έναν γονέα ή τον τρόπο ζωής ενός ατόμου" μπορεί να διαμορφώσει την ποιότητα των σχέσεων παιδιού-γονέα", έγραψε ο Fraley και η Heffernan.

"Οι σχέσεις των ανθρώπων με τους γονείς τους και οι σχέσεις τους με τους προσωπικούς τους συντρόφους, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή τους", δήλωσε ο Fraley.

"Αυτή η έρευνα μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση γιατί μερικοί άνθρωποι έχουν σχετικά ασφαλείς σχέσεις με κάποιους, ενώ άλλοι έχουν μεγαλύτερη δυσκολία να το κάνουν με τους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή τους."

πηγή: psychcentral.com