«ο ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω» (Ματθ. 19,6)

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δυστύχημα για ένα Έθνος, για μια Κοινωνία, για μια Οικογένεια από το διαζύγιο. Συνηθίζουμε να λέμε ότι η Οικογένεια είναι το κύτταρο της Κοινωνίας. Όπου τα κύτταρα αυτά είναι υγιή Εκεί έχουμε υγιείς Κοινωνίες και Έθνη δυνατά. Όπου τα κύτταρα αυτά ασθενούν, Εκεί έχουμε διάλυση της Κοινωνίας διάλυση του Έθνους.

Ο Θεός δημιουργώντας τον πρώτο άνθρωπο είδε, λέγει η Γραφή, ότι ου καλόν είναι τον άνθρωπο μόνον ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ' αυτόν (Γεν. 2,18). Και συνεχίζοντας η Γραφή προσθέτει: και ωκοδόμησεν ο Θεός την πλευράν, ην έλαβε από του 'Αδάμ, εις γυναίκα και ήγαγεν αυτήν προς τον 'Αδάμ. Και είπεν 'Αδάμ• τούτο νυν οστούν εκ των οστών μου και σάρξ εκ της σαρκός μου• αύτη κληθήσεται γυνή, ότι εκ του ανδρός αυτής ελήφθη αύτη. Ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκοληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν (Γένεσις 2,22-24). 

Το διαζύγιο είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα.

Ο Θεός τονίζει: άνθρωπος μη χωριζέτω. στην Κ. Διαθήκη συμπληρώνει ο Κύριος παρεκτός λόγου πορνείας. Εως αιτία διαζυγίου θεωρεί η Άγια μας Εκκλησία την συζυγικήν απιστίαν και μόνο.

Τότε γιατί η Εκκλησία επιτρέπει το διαζύγιο και για άλλους λόγους, όπως π.χ. ασυμφωνία χαρακτήρων κ.λ.π;

Η απάντηση βρίσκεται στην Κ. Διαθήκη. Όταν οι φαρισαίοι ρώτησαν τον Κύριο, γιατί ο Μωϋσής επέτρεψε το διαζύγιο (αποστάσιο) και για άλλους λόγους, ο Κύριος απήντησε: Διά την σκληροκαρδίαν υμών.

Πράγματι. Η σκληροκαρδία των σημερινών ανθρώπων ανάγκασε την Εκκλησία να δεχθεί εκτός της συζυγικής απιστίας και άλλους λόγους διαζυγίου.

Τα διαζύγια δυστυχώς στο σύγχρονο κόσμο έχουν πληθυνθεί. Άνθρωποι που δημιούργησαν οικογένεια μετά από τριάντα χρόνια γάμου κατάλαβαν ότι δεν ταίριαζαν αν και οδηγήθηκαν στο γάμο από έρωτα φλογερό. Η πορεία στον έγγαμο βίο όχι δεν τους ευεργέτησε, αλλά τους έφθειρε.

Έτσι κατόπιν επιπόλαιας σκέψης παίρνουν την απόφαση να διαλύσουν το γάμο τους. τις περισσότερες φορές διαλύουν το γάμο τους φιλικά. Βλέπετε είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι. Κανείς από αυτούς δε σκέπτεται τα θύματα που δημιουργεί. Και τα θύματα είναι τα παιδιά.

Αν τα παιδιά γνωριστούν με το Χριστό τότε τις δυσκολίες αυτές τις αντιμετωπίζουν, διότι η χάρη του Θεού τους δίδει τη δύναμη να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που προκύπτουν.

Αν όμως τα παιδιά δεν έχουν έρεισμα το Χριστό, καταλήγουν, ακόμη και στις φυλακές. Κατά τεκμήριο στις φυλακές καταλήγουν παιδιά διαλυμένων οικογενειών εν αντιθέσει, τα ορφανά παιδιά που στηρίχθηκαν στο Χριστό προκόβουν. Η Άγια Γραφή λέγει: ορφανόν και χήραν αναλήψεται (Ψαλμ. 145,9).

Κάποια ημέρα οδηγείται στον πνευματικό του κάποιος σύζυγος περίλυπος. Τί σου συμβαίνει, παιδί μου, του λέγει ο πνευματικός. Γιατί είσαι θλιμμένος; και ο νεαρός σύζυγος λέγει στο Γέροντά του. Πάτερ η σύζυγος μου θέλει ΔΙΑΖΥΓΙΟ και όπως ξέρετε έχω τρία παιδιά. Δεν σκέπτομαι τον εαυτό μου. Σκέπτομαι τα παιδιά, που την αγαπούν. Το μεγαλύτερο μου παιδί τελειώνει το δημοτικό και κάποιο βράδυ ήλθε στο δωμάτιο μου πέφτει στην αγκαλιά μου και μου λέγει: Μπαμπάκα μου υποχώρησε, δε θέλω να χωρίσετε. Σάς αγαπώ και τους δυο. Καλά παιδάκι μου του λέγω. θα επισκεφτώ αύριο τον πνευματικό μας και ό,τι μού πει θα κάνω. Γι' αυτό ήλθα σήμερα πάτερ να με συμβουλέψετε.

Για πες μου, παιδί μου, του λέγει ο πνευματικός, που είναι η διαφωνία σας; Τί διαφορές έχετε;

Η διαφωνία μας ξεκινά από την Εκκλησία. δε θέλει να έρχομαι στην Εκκλησία, δε θέλει να εξομολογούμαι και επί πλέον δε θέλει να φέρνω εδώ σε σάς τα παιδιά μας.

Τότε ο πνευματικός του λέγει: Πρέπει να έλθω στο σπίτι σου να συζητήσω μαζί της. Όχι, πάτερ. Εάν έλθετε στο σπίτι τότε θα διαλυθούμε κυριολεκτικά. Φέρε μου τότε το μεγάλο σου παιδί, γιατί θέλω να το συμβουλεύσω. Μην στεναχωριέσαι όμως. Κάνε υπομονή. Προ παντός προσευχήσου, νήστεψε και έλα να κοινωνήσεις. Το θέμα θα το εμπιστευτούμε στο Θεό. Εκείνος, παιδί μου, θα δώσει τη λύση. Εσύ είσαι σε καλό δρόμο. Πειρασμός είναι και θα νικηθεί νεφύδριον εστί και θάττον παρελεύσεται (Μ. Αθανάσιος).

Την ίδια ημέρα το απόγευμα οδήγησε στον πνευματικό το πρώτο του παιδί, ένα δωδεκάχρονο χαριτωμένο κοριτσάκι. Το παιδί ήταν πολύ στεναχωρημένο και έβαλε τα κλάματα. μη φοβάσαι παιδί μου δεν πρόκειται να χωρίσουν οι γονείς σου. μια μικρή δυσκολία υπάρχει Αυτή τη στιγμή και θα ξεπερασθεί. Ο πνευματικός συμβούλευε το παιδί και σε λίγο έφυγε με τον πατέρα του για το σπίτι.

Όταν το βράδυ όλοι κοιμήθηκαν το δωδεκάχρονο κοριτσάκι σηκώθηκε πολύ σιγά για να μην το πάρουν είδηση ήλθε στο διάδρομο του σπιτιού Εκεί όπου υπάρχει το προσκυνητάρι με τις εικόνες, άναψε το καντηλάκι και γονάτισε για να προσευχηθεί, σύμφωνα με τις συμβουλές του πνευματικού.

Προσευχήθηκε ώρα πολύ.

Ξέσπασε σε λυγμούς κάποια στιγμή. Ξύπνησε η μητέρα και καθώς είχε ανοιχτή την πόρτα άκουσε τους λυγμούς του παιδιού της. Σηκώθηκε σιγά-σιγά και προσπαθούσε να ακούσει τους ψιθύρους του παιδιού της, που ήταν συνονθυλευμένοι με τα κλάματά του. Κάποια στιγμή καθάρισε κάποια λόγια του, που απευθύνονταν στην Παναγία Μητέρα.

Μητέρα του Θεού, Παναγίτσα μου, έλεγε το παιδί στη σιγαλιά της νύχτας, φώτισε και τη δική μου μητέρα, ώστε να μη μάς αφήσει ορφανά. Ο μπαμπάς είναι τόσο καλός και εγώ καταλαβαίνω ότι το λάθος βρίσκεται στη μαμά. Φώτισέ την Παναγίτσα μου. Οδήγησε τα βήματά της στον καλό μας πνευματικό πατέρα να τη συμβουλεύσει. Άρχισε πάλι τα κλάματα. Αυτή τη φορά όμως δεν έκλαιγε μόνη. Έκλαιγε μαζί με τη μητέρα της. Σφιχταγκαλιασμένες και οι δυο κλαίνε.

Παιδί μου, λέγει η μητέρα, σ' ευχαριστώ που μού άνοιξες τα μάτια. Αύριο θα έλθω και εγώ στον πνευματικό και έτσι θα ακλουθούμε όλοι από εδώ και πέρα τον ίδιο δρόμο.

Ξύπνησε και ο πατέρας. Κάθισαν και οι τρεις κουβεντιάζοντας μέχρι το πρωί. Ήλθαν κατόπιν στην Εκκλησία εξομολογήθηκαν και η οικογένεια άλλαξε πορεία.

Η αναγεννημένη πλέον γυναίκα έλεγε στον πνευματικό. Μισούσα τον άνδρα μου, μισούσα τον κόσμο. Ούτε τον εαυτό μου δεν αγαπούσα. Τώρα αγαπώ το Χριστό και μέσα από Αυτή την αγάπη, αγαπώ όλο τον κόσμο. Ήμουν απολωλός. Τώρα πραγματικά ζω. Θέλω να ζήσω για το Χριστό.

Και ζει για το Χριστό. Ενώ το διαζύγιο διασπά τις οικογένειες και δημιουργεί θύματα. Το κύτταρο που λέγεται οικογένεια πρέπει να μένει εσαεί αδιάσπαστο. να τί λέγει ο Χρυσορρήμονάς πατέρας της Εκκλησίας μας. Λέγει ότι είναι αφύσικο και αντιχριστιανικό.

Ο κάθε άνδρας πρέπει να συζεί σε όλη του τη ζωή με μια γυναίκα και ποτέ να μην διασπά αυτό το ζυγό. Γιατί ο Θεός από την αρχή εδημιούργησε άνδρα και γυναίκα (Ματθ. 19,4). Και δεν οδήγησε απλώς τη γυναίκα στον άνδρα, αλλά έδωσε εντολή να αφήσει τη μητέρα και τον πατέρα. Και δεν νομοθέτησε απλώς να έρθει προς τη γυναίκα του, αλλά και να προσκολληθεί σ' Αυτή δείχνοντας με την έννοια αυτής της λέξεως το αδιάσπαστο. Και δεν αρκέσθηκε μόνο σ' αυτό, αλλά επεδίωξε και άλλη μεγαλύτερη ένωση• γιατί είπε: «έσονται γάρ οι δύο εις σάρκα μίαν (Ματθ. 19,5). Και δε σταμάτησε μέχρις εδώ, αλλά παρουσίασε και το Θεό να λέγει: «ο ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω» (Ματθ. 19,6) δείχνοντας έτσι, ότι το διαζύγιο είναι αντίθετο και προς τη φύση και προς το νόμο προς τη φύση μεν, γιατί η μία σάρκα χωρίζεται σε δύο, προς το νόμο δε, γιατί, μολονότι ο Θεός τους συνένωσε και πρόσταξε να μη χωρίζουν, αυτοί συμφωνούν και προχωρούν στο χωρισμό» (Εις Ματθ. ομιλία ΞΒ).

Πού θα οδηγούσε τη ζωή της η προαναφερόμενη οικογένεια με το διαζύγιο; στην απώλεια. Ενώ τώρα οι άνθρωποι αυτοί διατήρησαν την κατ' οίκον Εκκλησία τους και ζουν μέσα στη Χάρη του Παναγάθου Θεού.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ

ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΑΥΤΗΚΟΟΣ

πηγή: http://www.paterikiorthodoxia.com