ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΑΠΟ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΟΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΑΠΟ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΟΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ !!!

Καταπληκτικές "καταθέσεις" ψυχής από χωρισμένες γυναίκες....

Οι "προβληματισμοί" τους και οι "απορίες" τους...θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ !!!

Επιστολή Νο 1

"Αποκάλυψη του πραγματικού πατέρα"

Είμαι 44 ετών, με δυο γιους, 24 και 10 ετών και ζω σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη. Πριν από τέσσερα χρόνια κατάφερα να χωρίσω από έναν μακροχρόνιο, προβληματικό γάμο τον οποίο είχα κάνει πολύ νέα, βιαστικά λόγω εγκυμοσύνης. 

Ταλαιπωρήθηκα πολύ, υπήρξαν οικονομικές διαμάχες, τεράστιες καθυστερήσεις και πολλά άλλα προβλήματα, αλλά τελικά πήρα το διαζύγιο. 

Κατά τη διάρκεια του γάμου μου είχα μακροχρόνια εξωσυζυγική σχέση με έναν θαυμάσιο άνθρωπο, με τον οποίο παντρεύτηκα μόλις χώρισα από τον πρώτο μου σύζυγο. Εδώ και τρία χρόνια ζω ευτυχισμένη μαζί του και με τον μικρό μου γιο, ενώ ο μεγάλος σπουδάζει στην Αθήνα. Το θέμα είναι πως ο τωρινός μου σύζυγος είναι ο φυσικός πατέρας του μικρού μου γιου. 

Η εγκυμοσύνη αυτή ήταν τυχαία αλλά αποφασίσαμε να κρατήσω το παιδί γιατί ούτως ή άλλως σκοπεύαμε να αγωνιστούμε για να είμαστε κάποια στιγμή μαζί, και τελικά το καταφέραμε. 

Ο μικρός έχει πολύ καλή σχέση με τον τωρινό μου σύζυγο (που ανήκε από χρόνια στον ευρύτερο φιλικό κύκλο της πατρικής μου οικογένειας), χωρίς φυσικά να γνωρίζει την αλήθεια, ενώ έχει μάλλον τυπική σχέση με αυτόν που θεωρεί πατέρα του. 

Ο μεγάλος γιος είναι πιο κοντά στον πατέρα του, αλλά δεν έχει πρόβλημα και με τη δική μου οικογένεια και όταν έρχεται μοιράζει το χρόνο του μεταξύ μας.

Ο άντρας μου επιμένει να πούμε την αλήθεια στο παιδί και να το αναγνωρίσει, αλλά εγώ διστάζω. Φοβάμαι μήπως αυτό επηρεάσει άσχημα την ψυχολογική κατάσταση του παιδιού και τις σχέσεις μεταξύ μας και με τρομάζει επίσης το κοινωνικό μέρος στο στενό επαρχιακό περιβάλλον και η αντίδραση του πρώην συζύγου μου και των συγγενών μου. Μπορείτε να μας βοηθήσετε;

Επιστολή Νο 2

"Βιαστικός δεύτερος γάμος"

Βρίσκομαι σε διαδικασία διαζυγίου, μετά από 15 χρόνια γάμου τον οποίο έκανα πολύ νέα, βιαστικά λόγω εγκυμοσύνης. Ο σύζυγός μου ζει ήδη εδώ και έξι μήνες σε άλλο σπίτι και εγώ παρέμεινα με την κόρη μου (13 ετών) στο σπίτι που μέναμε και μου ανήκει. 

Η πρωτοβουλία του διαζυγίου ήταν δική μου και την αφορμή την έδωσε μια εξωσυζυγική σχέση που δημιούργησα, η οποία εξελίχτηκε καλά και σκοπεύουμε να παντρευτούμε μόλις βγει το διαζύγιό μου. Η κόρη μου έχει αντιδράσει πολύ άσχημα στο χωρισμό και με ενοχοποιεί που «έδιωξα τον μπαμπά». 

Σ’ αυτό συμβάλλει βέβαια και ο πατέρας της, τον οποίο βλέπει πολύ τακτικά και υπεραγαπά. 

Η κόρη μου δεν γνωρίζει για τη σχέση μου αλλά κάτι υποψιάζεται, αντιδρά άσχημα όποτε της λέω πως θα βγω και μου κάνει συνεχώς ερωτήσεις και σκηνές. Όταν θυμώνει λέει πως θα πάει να ζήσει με τον πατέρα της. Το διαζύγιο θα βγει σε λίγους μήνες και δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ την κατάσταση. 

Πιστεύω πως όταν παντρευτώ και αρχίσουμε να ζούμε οι τρεις μας, θα δημιουργηθούν μεγάλα προβλήματα. Ίσως μου πείτε να καθυστερήσω το γάμο, αλλά εγώ βιάζομαι γιατί πιστεύω πως αυτό θα είναι καλύτερο για το παιδί, παρά να ανακαλύψει πως έχω σχέση, πράγμα πολύ πιθανό γιατί ο πατέρας της και η οικογένειά του θα της το ανακοινώσουν με άσχημο τρόπο όταν το μάθουν και ήδη πετούν υπονοούμενα.

Σ.

Επιστολή Νο 3

"Διαδικαστικά μεταξύ χωρισμένων γονέων"

Mε το σύζυγό μου έχουμε χωρίσει, έχει ήδη φύγει από το σπίτι (μένει προσωρινά στους γονείς του) και έχουμε υποβάλει αίτηση διαζυγίου. Μεταξύ μας η κατάσταση είναι ψυχρή, αποφεύγουμε ο ένας τον άλλον και μιλάμε στο τηλέφωνο μόνο για τα τυπικά. 

Συμφωνήσαμε να παίρνει τα παιδιά (αγόρια 10 και 8 ετών) κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και ενδιάμεσα Τετάρτες να έρχεται να τα παίρνει να τα πηγαίνει στο κολυμβητήριο.

Τι στάση να κρατήσω όταν έρχεται; Να ανεβαίνει να τα παίρνει ή να κατεβαίνουν τα παιδιά κάτω; Προχθές ο μικρός επέμενε να ανέβει ο πατέρας του να του δείξει κάτι στο δωμάτιό του. Εγώ δεν θέλω ούτε να τον βλέπω. Δεν επέτρεψα να ανέβει ο πατέρας και ο μικρός έκλαψε πολύ. 

Μετά από το γεγονός ο πατέρας είπε για μένα άσχημους χαρακτηρισμούς στην αδελφή μου, που κατοικεί στο ίδιο κτίριο.

Σ.

Επιστολή Νο 4

"Φωνές"

Έχω αφήσει τον άντρα μου,σε διάσταση  έναν άνθρωπο που θεωρώ το αλλο μου μισο, την αδελφη ψυχη μου και ΛΑΤΡΕΥΩ και ζω με καποιον που είμαι τρελα ερωτευμένη και νιώθω να μην μπορω μακρια του που ομως το ενστικτο μου λεει οτι δεν ειναι ο ανθρωπος που μπορω να ζησω μαζι του μια ζωη.

Προσπάθησα να δω τι θελω στο παρελθον ζωντας ποτε με τον εναν και ποτε με τον αλλον χωρις αποτελεσμα.

Ειμαι στο σημειο που με τρελαινουν οι σκεψεις ...συνηθως τα βραδια....σαν να ακουω πολλους ανθρωπους μαζι να μιλανε και να λενε την γνωμη τους και ποιος εχει δικιο και ποιος αδικο κι εγω να μη βγαζω ακρη. Το μονο που θελω ειναι να σταματησουν να μιλανε. 

Προσπαθησα στο παρελθον να σταματησω να σκεφτομαι....και πιστεψτε με εχω σκεφτει πααααρα πολυ.... λαμβάνοντας μεγαλη ποσοτητα ηρεμιστικων που ετυχε να ανακαλυψω στο ντουλαπι της μητερας μου. Ειμαι 39 χρονων γυναικα και ντρεπομαι που εχω φτασει σε αυτο το σημειο. Θελω να σταματησω να σκεφτομαι! Δεν αντεχω αλλο. 

Πηγα σε ψυχολογο μια φορα, ομως δεν εχω δουλεια ουτε «κομποδεμα» να διαθεσω κι ετσι δεν ξαναπηγα. Σε ολους δειχνω μια χαρα και γελαστη και μεσα μου η ψυχη μου φωναζει βοηθεια. Δεν κοιμαμαι πια, δεν με αφηνουν οι «φωνες». Ψαχνω τροπο να σταματησουν.

Πηγή: ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ

Να ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες "απορίες" και "αναζητήσεις"...ψυχολογικού ενδιαφέροντος