ΜΟΝΟΓΟΝΕΙΣ. ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

Ποιοι είναι πραγματικά μονογονείς, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.

Μονογονέας ΔΕΝ θεωρείται ο/η γονιός που είναι διαζευγμένος/η και του έχει ανατεθεί η επιμέλεια του παιδιού ενώ εξακολουθεί και διατηρεί την γονική μέριμνα και ο άλλος γονιός.

Ουσιαστικά είναι εσφαλμένη η αντίληψη που έχει δημιουργηθεί ότι "Μονογονείς" είναι και οι διαζευγμένες/οι που ασκούν κατ΄αποκλειστικότητα την επιμέλεια του παιδιού ή των παιδιών!

Το τονίζουμε αυτό, διότι υπάρχουν άνθρωποι που δρουν κάτω από ιδιοτελείς σκοπούς και που ισχυρίζονται ότι στο διαζύγιο "Μονογονέας" θεωρείται  ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια του παιδιού, παρακάμπτωντας και αγνοώντας σκοπίμως ότι ο γονέας που ΔΕΝ ασκεί την επιμέλεια του παιδιού (στην σεξιστική και ρατσιστική Ελλάδα, ο γονέας αυτός μονίμως είναι ο πατέρας) εξακολουθεί και ασκεί την Γονική Μέριμνα (Μέριμνα = Φροντίδα). 

Οι ίδιοι άνθρωποι και κύκλοι, όπως έχουμε προαναφέρει και αναλύσει και σε προηγούμενα άρθρα μας, αγνοούν εσκεμμένα την Ελληνική πραγματικότητα και τα δεκάδες χιλιάδες περιστατικά ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, δηλαδή την Παρεμπόδιση Επικοινωνίας που προκαλεί η υπαίτιος γονέας που ασκεί την Επιμέλεια του τέκνου ή των τέκνων (στην Ελλάδα η γονέας αυτή είναι η μητέρα, αφού στο συντριπτικό ποσοστό του 95% - 97% οι έλληνες δικαστές ΑΝΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΑ και ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ, αποδίδουν την επιμέλεια του παιδιού στην μητέρα, καθιστώντας την με αυτό τον αθέμιτο τρόπο, Μονοκράτορα στην ζωή ενός παιδιού) με τον γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια αλλά εξακολουθεί και ασκεί την γονική μέριμνα.   

Εκεί είναι προφανές ότι ο γονέας που δεν ασκεί την επιμέλεια (κατά πλειοψηφία ο πατέρας), δεν φέρει την υπαιτιότητα της διακοπής της ανατροφής του παιδιού του ή των παιδιών του, αφού αυτονόητα οι κύριοι και κατ' αποκλειστικότητα υπεύθυνοι για αυτό είναι: 

α) Οι έλληνες δικαστές, που ενώ έχουν το νόμιμο, τυπικό δικαίωμα να διατάξουν ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ (βλ. Διεθνή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού, κυρωμένη με ΦΕΚ το 1992 από την Ελλάδα) εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να παραβιάζουν τα άρθρα της ως άνω Διεθνής Συνθήκης, να χορηγούν Αποκλειστική Επιμέλεια στον ένα γονέα (μητέρα) και να υπερενεργούν μονομερώς, πρακτικά για το συμφέρον της μητέρας, παραβλέποντας ουσιαστικά και πραγματικά το Συμφέρον του Παιδιού, να έχει και τους δυο γονείς του ΙΣΟΜΕΡΩΣ στην ζωή του, μετά την διάσταση ή διάζευξη των γονέων του. 

Αντ' αυτού ο γονέας που ΔΕΝ ασκεί την επιμέλεια (πατέρας), λόγω της δικαστικής απόφασης λοιπόν κι όχι από δική του υπαιτιότητα, μεταμορφώνεται σε γονέα επισκέπτη του κάθε πρώτου ή δεύτερου Σαββατοκύριακου (αυτό συνιστά Παραβίαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) και σε μόνιμο χορηγό - χρηματοδότη δια μέσου των υπέρογκων χρηματικών διατροφών που επιδικάζουν οι έλληνες δικαστές ανεξαρτήτου των Πραγματικών Αναγκών του παιδιού, ανάλογα με την ηλικία του. 

Διότι όταν διαβάζεις σε δικαστική απόφαση ότι στην Ελλάδα "ένα παιδί επτά ετών δικαιούται μηνιαίως χρηματική διατροφή 4.000 Ευρώ, σύμφωνα με τις συνήθεις ανάγκες των συνομιλίκων του" ...τότε το μυαλό σου πάει αλλού... Φυσικά το ίδιο το παιδί ΔΕΝ τα γνωρίζει αυτά, αφού η γονέας που ασκεί την επιμέλεια του, έχει και το δικαίωμα να ομιλεί και να ενεργεί για λογαριασμό του παιδιού νομικά κατά του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια. 

Στη συντριπτική πλειοψηφία στην Ελλάδα σε τέτοιες περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με γονείς "μάνατζερ" που ασκούν την επιμέλεια και κοστολογούν τα παιδιά τους σε χρήμα και ουδόλως ενδιαφέρονται για την πραγματική ευτυχία του παιδιού, να κατανέμεται δηλαδή, ΙΣΟΜΕΡΩΣ ο χρόνος των γονιών στην ζωή του παιδιού.

Άρα λοιπόν εδώ υπάρχει μια τερατώδης ΑΝΤΙΦΑΣΗ που εσκεμμένα οι παραπάνω κύκλοι παραβλέπουν. Ενώ η ελληνική δικαιοσύνη αποφασίζει ότι ο Κύριος Υπεύθυνος για την Διατροφή του παιδιού σε χρήμα είναι ο γονέας που ΔΕΝ ασκεί την Επιμέλεια, από την άλλη τον υποβαθμίζει σε ρόλο περιστασιακού επισκέπτη στην καθημερινότητα του παιδιού του, όχι όμως από υπαιτιότητα του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια. 

Εδώ εμφανίζεται πραγματικά το τι ιδιοτελώς επιδιώκουν αυτοί οι κύκλοι που ισχυρίζονται ότι "μονογονείς" θα πρέπει να θεωρούνται και οι γονείς που ασκούν την Επιμέλεια των παιδιών (σε ποσοστό 97% μητέρες στην Ελλάδα) σε περίπτωση διαζυγίου. 

Να υπενθυμίσουμε σε αυτούς τους "κύκλους" ότι, ουδέποτε στα ελληνικά δικαστικά χρονικά δεν υπάρχει περίπτωση που κάποιο παιδί να διατύπωσε την φράση: "η δικαστική απόφαση επιμέλειας-επικοινωνίας είναι υπέροχη, αφού μου στερεί τον ένα γονέα μου (πατέρα) στην καθημερινότητα μου". 

Αντίστοιχα, ουδέποτε διατυπώθηκε από γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια η φράση: 

"η δικαστική απόφαση επιμέλειας-επικοινωνίας είναι υπέροχη, αφού μου στερεί τα παιδιά μου, χωρίς την θέληση τους και την δική μου, και με μετατρέπει σε επισκέπτη στην ζωή τους".

β) Οι γονείς που ασκούν την επιμέλεια του παιδιού σε περίπτωση διαζυγίου, και τους έχει ανατεθεί με δικαστική απόφαση. 

Από μόνο του το ποσοστό 95 % - 97 % στην Ελλάδα για την Αναιτιολόγητη ανάθεση της επιμέλειας των παιδιών στην μητέρα σε περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου λέει πάρα πολλά. Έχουμε δηλαδή την εφαρμογή ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ των γονέων, λόγω φύλου. Αυτό συνιστά Ρατσιστική και Σεξιστική ενέργεια σύμφωνα με τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Δεκάδες Χιλιάδες είναι τα παραδείγματα και τα περιστατικά Γονικής Αποξένωσης, Γονικής Χειραγώγησης, Ψυχολογικών αλλά και Συναισθηματικών Εκβιασμών, πολλές φορές και με την άσκηση Σωματικής Βίας  στην χώρα μας, με τα παιδιά των διαζυγίων να υποφέρουν και στο παρόν αλλά και στο μέλλον στη ζωή τους. 

Ο απόλυτος κυρίαρχος, Μονοκράτορας, στην καθημερινότητα της ζωής ενός παιδιού, δηλαδή ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια του, έχει το παράτυπο δικαίωμα βάσει δικαστικής αποφάσεως, να διαμορφώνει και να επιβάλλει κατά το δοκούν, τις όποιες απόψεις του πάνω στο παιδί και με οποιοδήποτε τρόπο (ψυχολογική βία, σωματική βία κλπ). Ιδιαίτερα τις εκδικητικές και στρεβλές αντιλήψεις που έχει για τον γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια, συνήθως για τον πατέρα του παιδιού. Τα καθημερινά παραδείγματα είναι ότι Δεκάδες Χιλιάδες αγαπημένοι πατέρες, έχουν χάσει κάθε επαφή με τα παιδιά τους, από υπαιτιότητα της μητέρας που ασκεί την επιμέλεια των παιδιών.

Ο/Η Μονοκράτορας γονέας, έχει επίσης το παράτυπο δικαίωμα, να ενεργεί μονομερώς για σημαντικά πράγματα που αφορούν το παιδί, όπως είναι η μόρφωση του και η υγεία του, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την γνώμη του γονέα που δεν ασκεί την επιμέλεια του παιδιού αλλά εξακολουθεί να διατηρεί την γονική μέριμνα.

Ο/Η Μονοκράτορας γονέας, που ασκεί την επιμέλεια του παιδιού, έχει επίσης το παράτυπο δικαίωμα, να εμποδίζει με οποιοδήποτε τρόπο και την έστω αυτή ελάχιστη επικοινωνία του παιδιού με τον άλλο γονέα (Χιλιάδες είναι οι Καταγγελίες και οι Μηνυτήριες Αναφορές για Παρεμπόδιση Επικοινωνίας Γονέα - Τέκνου, από αποκλειστική υπαιτιότητα της γονέα που ασκεί την επιμέλεια). 

Η συνήθης δικαστική πρακτική στην Ελλάδα έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι αυτοί οι γονείς (στην πλειοψηφία μητέρες) ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ ουσιαστικά και πραγματικά, λόγω φύλου, παρόλο που π.χ. η Παραβίαση Δικαστικής Αποφάσεως Επικοινωνίας συνιστά και σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, ΚΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ της ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ. 

Άρα κι εδώ έχουμε ξανά Σεξιστική και Ρατσιστική αντιμετώπιση και συμπεριφορά προς τον γονέα που ΔΕΝ ασκεί την επιμέλεια του παιδιού αλλά διατηρεί την γονική μέριμνα (στην πλειοψηφία πατέρες).   

Εν κατακλείδι, από τα δύο παραπάνω πραγματικά επιχειρήματα, ευκόλως διαπιστώνουμε το τι πραγματικά επιδιώκουν, αυτοί οι στρεβλοί πλέον κύκλοι και άνθρωποι, με ιδιοτελείς σκοπούς που χειραγωγούν και θέλουν να πείσουν την ελληνική κοινωνία και γνώμη, ότι ο γονέας που δεν ασκεί την επιμέλεια -συνήθως ο πατέρας στην Ελλάδα-  από δική του υπαιτιότητα χάνει την επαφή με τα παιδιά του μετά το διαζύγιο, και ότι το παιδί μεγαλώνει μόνο με τον ένα γονέα, οπότε χρήζουν ιδιαίτερης οικονομικής μεταχείρισης από την πολιτεία, ως "μονογονείς".

Πρώτα από όλα οι ίδιοι αυτοί οι υποτιθέμενοι "μονογονείς" ή ψευδομονογονείς, εκ πεποιθήσεως εκδηλώνουν το μίσος τους προς τον άλλο εν ζωή γονέα του παιδιού τους, σα να μην γνωρίζουν ότι Χρειάζονται ΔΥΟ για να φέρουν στο κόσμο ένα παιδί ή σα να μην είχαν και Ποτέ γονείς οι ίδιοι τους.  

Κι αν έχετε παρατηρήσει, ΟΛΕΣ οι επιδιώξεις των εν λόγω κύκλων των ψευδομονογονέων -διαζευγμένων που ασκούν την επιμέλεια των παιδιών και έχουν εξίσου την γονική μέριμνα και με τον άλλο γονέα-, έχουν να κάνουν ΠΑΝΤΑ σε σχέση με την οικονομική ωφέλεια, σε βάρος των υπολοίπων κοινωνικών ομάδων και σφαιτερίζονται τα δικαιώματα των πραγματικών μονογονέων (χήρες με παιδιά, χήροι με παιδιά) και σε καμιά περίπτωση με την ψυχική υγεία των παιδιών τους.

Ευτυχώς όμως ο νόμος δεν έχει την ίδια άποψη, άλλωστε πως θα μπορούσε (;), αφού αυτό ΑΜΕΣΑ θα σήμαινε πρακτικά ότι η πλειοψηφία των παιδιών στην Ελλάδα, δηλαδή τα παιδιά των διαζυγίων, θα ήταν "ορφανά", χωρίς δηλαδή να έχουν τον πατέρα τους εν ζωή.

Πάμε λοιπόν να δούμε Ποιοί είναι Μονογονείς σύμφωνα με την Ελληνική Νομοθεσία.

- Σε διευκρίνιση του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης (αναφερόμενη στο άρθρο 7 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος) σχετικά με τον ορισμό του/της προστάτη μονογονεϊκής οικογένειας και το τέκνο που τον/την βαρύνει φορολογικά ορίζεται ότι: 

"Προστάτης μονογονεϊκής οικογένειας θεωρείται αυτός που ασκεί εν τοις πράγμασι και κατ’ αποκλειστικότητα τη γονική μέριμνα ενός ή περισσότερων ανήλικων τέκνων, αποκλειστικά στις ακόλουθες περιπτώσεις: χηρεία, ελεύθερη συμβίωση χωρίς σύμφωνο συμβίωσης, τέκνο γεννημένο εκτός γάμου, υιοθεσία τέκνου από έναν/μια μόνο γονέα".

- Στο νόμο 3838/2010 (που τροποποιεί το άρθρο 3812/2009 και αφορά τις προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα) ορίζεται ότι: 

"Γονέας μονογονεϊκής οικογένειας νοείται ο γονέας εκείνος ο οποίος, κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης πρόσληψης, ασκεί εν τοις πράγμασι και κατ’ αποκλειστικότητα ή μετά από σχετική ανάθεση τη γονική μέριμνα ενός ή περισσότερων ανήλικων τέκνων. Το δικαίωμα αυτό ασκείται από τον/την γονέα και μετά την ενηλικίωση των τέκνων και μέχρι τη συμπλήρωση του 25ου έτους της ηλικίας τους.

ii. Τέκνα μονογονεϊκής οικογένειας είναι εκείνα τα οποία μέχρι την ενηλικίωση τους είχαν τον ένα μόνο γονέα τους. Στην περίπτωση αυτή υπάγονται και τα τέκνα τα οποία στερήθηκαν και τους δύο γονείς πριν την ενηλικίωσή τους. Το δικαίωμα αυτό ασκείται από το τέκνο μέχρι και τη συμπλήρωση του 30ού έτους της ηλικίας του".

- Επίσης, σε οδηγίες του ΑΣΕΠ κατά καιρούς για τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς έχει δοθεί στα έντυπά του πάλι ο εξής ορισμός για τους μονογονείς: 

"Ως μονογονέας νοείται ο γονέας εκείνος ο οποίος, κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης πρόσληψης, ασκεί εν τοις πράγμασι και κατ’ αποκλειστικότητα ή μετά από σχετική ανάθεση τη γονική μέριμνα ενός ή περισσότερων ανήλικων τέκνων. Το δικαίωμα αυτό ασκείται από τον γονέα και μετά την ενηλικίωση των τέκνων και μέχρι τη συμπλήρωση του 25ου έτους της ηλικίας τους. 

Ενδεικτικές περιπτώσεις: χηρεία μονογονέα, άγαμη μητέρα με τέκνο χωρίς αναγνώριση από τον πατέρα, έκπτωση του άλλου γονέα από την άσκηση της γονικής μέριμνας, αφαίρεση γονικής μέριμνας του άλλου γονέα λόγω κακής άσκησης κ.λπ".

Τελικά, θα πρέπει επιτέλους να απομονωθούν τα άτομα και οι κύκλοι εκείνοι που προσπαθούν να σφαιτεριστούν τον όρο του "μονογονέα". 

Είναι απείρως μεγίστη και ειδοποιός διαφορά ενός/μιας μονογονέα που ασκεί εξ ολοκλήρου την γονική μέριμνα και που το παιδί του στερήθηκε τον άλλο γονέα από φυσικά ή από δυστυχή αίτια, όπως ο θάνατος, κι όχι από επιλογή παύσης συμβιώσεως των εν ζωή γονέων του, από έναν/μια μη μονογονέα που όταν υπάρχει δεύτερος γονέας εν ζωή ασκεί κι αυτός τη γονική μέριμνα. Βέβαια, όπως προελέχθη, τα άτομα και οι κύκλοι αυτοί έχουν ως μοναδική επιδίωξη τα προσωπικά-ατομικά οικονομικά οφέλη από την πολιτεία και σε βάρος του κοινωνικού συνόλου έχοντας ως κριτήριο μόνο τις δικές τους επιλογές.

ΜΠΑΜΠΑ ΕΛΑ