Το συμφέρον του παιδιού

Το καλύτερο συμφέρον του παιδιού

Ποιος ορίζει αυτό που πραγματικά είναι προς "το καλύτερο συμφέρον των παιδιών";

Η κατάχρηση του Νόμου

Με νόμο το 2006 που τέθηκε σε εφαρμογή σε εθνικό επίπεδο για την προστασία των γυναικών και των παιδιών από βίαιες σχέσεις. 

Ειδικότερα, ψηφίστηκε ο νόμος 3500/24.10.2006, με τον τίτλο “ενδοοικογενειακή βία”, με σκοπό να τιμωρήσει με εξωφρενικά βαριές ποινές κάθε παράπτωμα που θα διαπράττει ο σύζυγος σε βάρος της συζύγου (σύμφωνα με τον κανόνα) ή η σύζυγος κατά του συζύγου (σύμφωνα με την εξαίρεση).

Ο νόμος θεωρεί σαν “ενδοοικογενειακή βία” την τέλεση αξιόποινης πράξης σε βάρος μέλους της οικογένειας. Το πώς θ’αποδεικνύεται αυτή η “αξιόποινη πράξη” δεν απασχόλησε τους νομοθέτες, τυχαίο;;

Ωστόσο, τώρα ο νόμος αυτός που κάποτε είχε συσταθεί για το σκοπό της προστασίας των γυναικών και των παιδιών από την κακοποίηση έχει μεταμορφωθεί σε μια τερατώδης τρύπα που επιτρέπει την απάτη και την ακαταλόγιστη κατάχρηση εξουσίας, σε υποθέσεις επιμέλειας και διατροφής των παιδιών. 

Να σας υπενθυμίσουμε ότι τεράστιο ύποπτο, προπαγανδιστικό και προωθητικό ρόλο στην Ελλάδα, έπαιξαν σε αυτό και οι γνωστές δεκάδες γυναικείες ΜΚΟ, με το πρόσφατο σκάνδαλο του πακτωλού των εκατομμυρίων ευρώ των κρατικών επιχορηγήσεων! 

Αυτός ο νόμος ΔΕΝ περιλαμβάνει ειδικές διατάξεις για τους άνδρες ή τους πατέρες που έχουν πέσει θύματα ενδοοικογενειακής βίας, αυτές οι διατάξεις προέρχονται από τις νομοθεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και δεν έχουν καμιά σχέση με την ελληνική πραγματικότητα και κοινωνία. 

Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι ΔΕΝ υπάρχει στην Ελλάδα, ούτε ένα Καταφύγιο για Άνδρες / Πατέρες;

Η ενδοοικογενειακή βία κατά των ανδρών έχει αγνοηθεί επίτηδες σε μεγάλο βαθμό και έχει αυξηθεί ριζικά. Αυτό το «παραθυράκι» επέτρεψε στις εκδικητικές γυναίκες να χρησιμοποιούν καταχρηστικά τις προσωρινές διαταγές και τα ασφαλιστικά μέτρα ως μέσο για να αναφέρουν ψευδώς τους πατέρες των παιδιών τους, κατηγορώντας τους για κάποια αναπόδεικτη μορφή οικογενειακής βίας ή και για ψεύτικες καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση. 

Καθημερινά υπάρχουν καλοί πατεράδες που εργάζονται σκληρά και θυσιάζονται για τα παιδιά τους, αλλά βιώνουν μια από τις πιο τραγικές και σπαρακτικές αδικίες της εποχής μας. 

Το Μίσος της μητέρας για τον πατέρα των παιδιών, είναι πολύ πιο ισχυρό από την αγάπη για τα ίδια τα παιδιά τους.

Τα δικαστήρια

Αυτό το μίσος είναι εκτός ελέγχου στα οικογενειακά δικαστήρια και χιλιάδες των ανδρών σε εθνικό επίπεδο βρίσκονται αντιμέτωποι με τις ψευδείς καταγγελίες για κακοποίηση, με σκοπό να χάσουν τα παιδιά τους. Τα οικογενειακά δικαστήρια είναι υπερφορτωμένα και οι γυναίκες μανιωδώς προσπαθούν να σιγουρέψουν ότι οι πατέρες των παιδιών τους δεν θα έχουν καμία σχέση και επαφή με τα παιδιά τους. Αυτό από μόνο του είναι μια από τις πιο τραγικές μορφές της Κακοποίησης των παιδιών.

Με ένα ακόμη πιο τραγικό τρόπο, το ίδιο το δικαστικό σύστημα βοηθά να συμβεί αυτό και σύντομα θα είμαστε ένα έθνος από παιδιά χωρίς πατέρες. Αν τολμούν οι αρμόδιοι ας κάνουν μια πανελλαδική έρευνα και ας δημοσιοποιήσουν το ποσοστό των δικαστικών αποφάσεων που δίνουν την επιμέλεια των παιδιών στις μητέρες, όπως επίσης ας κάνουν μια έρευνα και ας ελέγξουν σε πόσες των υποθέσεων επιμέλειας παιδιών οι γυναίκες ψευδώς επικαλούνται την "ενδοοικογενειακή βία" καθώς και σε πόσες υποθέσεις γυναίκες δικαστικοί λειτουργοί, που τυγχάνουν χωρισμένες με παιδιά, μεροληπτούν σε βάρος ΠΑΝΤΑ του πατέρα!  

Κλείνοντας τους δρόμους της αγάπης και υποστήριξης που είναι διαθέσιμες σε ένα παιδί από τον πατέρα του και την οικογένειά του, είναι πολύ σκληρό και εγωιστικό.

Με την χειραγώγηση του παιδιού βάζουν εμπόδια και χρησιμοποιούν το παιδί ως ένα πιόνι στο εγωιστικό τους παιχνίδι εκδίκησης που παραβιάζει την εμπιστοσύνη του παιδιού με τον πιο βάναυσο τρόπο.

Πολύ απλά, αυτές οι μητέρες αποξενώνουν κι απαγάγουν το παιδί, κλέβουν την ψυχή του παιδιού.

Ως εκ τούτου, η ίδια η μητέρα και ο περίγυρος της, διαπράττουν κακοποίηση, την παιδική κακοποίηση.

Η κατώτατη γραμμή του νόμου και των δικαστών θα πρέπει να είναι, ότι ένας γονιός δεν έχει κανένα λόγο και καμία δικαιολογία στο να τερματίσει την επαφή του παιδιού με τον άλλο γονέα. Η προφανής πρόθεση τους είναι να βάλουν μια σφήνα μεταξύ του παιδιού και του άλλου γονέα, με την ελπίδα ότι το παιδί θα συνεχίσει να βρίσκει λάθη και θα αρχίσει να μισεί τον άλλο γονέα, αυτό επιδεινώνει την συναισθηματική κακοποίηση και υπάρχουν καταστροφικές μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες που πιθανότατα θα πλήξουν το παιδί.

Έτσι, πείτε μου σας παρακαλώ, ποιος ορίζει ακριβώς αυτό που πραγματικά είναι προς "το καλύτερο συμφέρον των παιδιών"; 

Οι δικαστές; 

που έχουν αποτύχει, σε χιλιάδες παιδιά σε εθνικό επίπεδο, με το να διαχωρίζουν και να αποξενώνουν τους πατέρες, που δεν ήθελαν τίποτα περισσότερο από το να είναι πατέρες και να έχουν από κοινού ΙΣΑ γονικά δικαιώματα.

Οι δικηγόροι; 

των οποίων τα χέρια είναι δεμένα με απαρχαιωμένους νόμους που δεν προστατεύουν τους πατέρες/άνδρες;

Οι γυναίκες; 

που μπορούν να υποβάλουν ψεύτικες καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας, τη μια μετά την άλλη, για πολλά χρόνια και να καταστρέψουν έναν άνδρα συναισθηματικά και οικονομικά (και τους δικηγόρους τους που το γνωρίζουν αυτό, αλλά συνεχίζουν να κάνουν πλάκα λέγοντας, "επειδή αυτό είναι δικαίωμά τους").

Πείτε μου, παρακαλώ, ποιος πραγματικά έχει "το καλύτερο συμφέρον των παιδιών" στο μυαλό του;

ΜΠΑΜΠΑ ΕΛΑ