Ερευνα: Η αγάπη του πατέρα για τα παιδιά του είναι εξίσου σημαντική με της μητέρας

Έρευνα: Η αγάπη του πατέρα για τα παιδιά του είναι εξίσου σημαντική με της μητέρας.

Έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, η αγάπη του πατέρα για τα παιδιά του είναι το ίδιο σημαντική με της μητέρας.

Οι μπαμπάδες πρέπει να το λάβουμε υπόψη : « Η αγάπη μας για τα παιδιά μας είναι εξίσου σημαντική, για τη συναισθηματική ανάπτυξή τους όπως των μαμάδων τους ».

Και σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι ακόμη πιο σημαντική.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας ευρείας κλίμακας μελέτης που αποκάλυψε ότι η συμβολή του πατέρα είναι ζωτικής σημασίας και επηρεάζει και την μετέπειτα συμπεριφορά των παιδιών τους, όπως το αν ένα παιδί κάνει καταχρήσεις, γίνει αλκοολικό αργότερα, παίρνει ναρκωτικά ή υποφέρει από προβλήματα ψυχικής υγείας.

Οι ερευνητές εξέτασαν τις περιπτώσεις αυτές σε περισσότερους από 10.000 γιους και κόρες και αποκάλυψαν πως ένας ψυχρός ή απόμακρος πατέρας μπορεί να βλάψει τη ζωή ενός παιδιού, μερικές φορές για τις επόμενες δεκαετίες.

Η αναθεώρηση των 36 μελετών από όλο τον κόσμο, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Personality and Social Psychology Review, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αγάπη ενός πατέρα είναι εξίσου σημαντική για τους νέους, όπως αυτή των μητέρων τους.

Ο ερευνητής, καθηγητής Ronald Rohner δήλωσε : «Στις ΗΠΑ, την Μεγάλη Βρετανία και την Ευρώπη, έχουμε υποθέσει, τα τελευταία 300 χρόνια, ότι όλα τα παιδιά χρειάζονται για την κανονική υγιή ανάπτυξη, μια σχέση αγάπης με τη μητέρα τους.

Και οι μπαμπάδες είναι εκεί ως υποστήριξη για τη μητέρα και για να υποστηρίξουν οικονομικά την οικογένεια, αλλά δεν χρειάζονται για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών.»

«Αλλά αυτή η πεποίθηση είναι εντελώς λάθος. Πρέπει να αρχίσουμε να απομακρύνουμε αυτή την ιδέα και να συνειδητοποιήσουμε ότι η επιρροή του πατέρα του είναι τόσο μεγάλη, και μερικές φορές μεγαλύτερη από ότι της μητέρας.»

Τα συμπεράσματά αυτά ήρθαν μετά την εξέταση των στοιχείων από μελέτες, στις οποίες τα παιδιά και ενήλικες ερωτήθηκαν πόσο τους αγαπούν οι γονείς τους.

Οι ερωτήσεις περιελάμβαναν, αν αισθάνονται ότι τα ήθελαν ή χρειάζονταν, αν οι γονείς τους, έβλαψαν τα συναισθήματά τους και εάν ένιωθαν ότι τα αγαπούσαν.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι απορρίφθηκαν κατά την παιδική ηλικία, αισθάνθηκαν περισσότερο ανήσυχοι και ανασφαλείς καθώς και εχθρικοί και επιθετικοί.

Πολλά από τα προβλήματα αυτά μεταφέρθηκαν και στην ενήλικη ζωή, ανέφερε η μελέτη.

Κυρίως, η αγάπη του πατέρα ήταν συχνά εξίσου σημαντική όπως της μητέρας τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ήταν ακόμη περισσότερο.

Ένας λόγος για αυτό μπορεί να είναι ότι, η απόρριψη είναι πιο επώδυνη όταν προέρχεται από το γονέα στο παιδί, όσον αφορά την ισχύ ή τον σεβασμό.

Ο καθηγητής Rohner δήλωσε ότι «Η απόρριψη στην παιδική ηλικία έχει την πιο ισχυρή και σταθερή επίδραση στην προσωπικότητα και την ανάπτυξη.»