Όταν η χωρισμένη μαμά τα βρίσκει όλα έτοιμα στο πιάτο.

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Φεύγει το πρωί για δουλειά, επιστρέφει το μεσημέρι για ύπνο, φεύγει το απόγευμα για να πιει καφέ και γυρίζει χαράματα για να ξανακοιμηθεί. 

Δουλεύει λίγες ώρες, και ασχολείται με τον καλλωπισμό όλες τις υπόλοιπες, κι όταν της ζητήσουν να πάει και εκδρομούλες το Σαββατοκύριακο δε λέει ποτέ όχι.

Από την δουλειά της, τα επιδόματα από την πολιτεία και από την διατροφή που παίρνει, για το παιδί της από τον πρώην άντρα της.... βγάζει καλά χρήματα.

Η "ομορφιά" έχει πολλά έξοδα – χτενίσματα-βαψίματα μαλλιών, μανικιούρ, πεντικιούρ, καλλυντικά και αρώματα, βεγγέρες και ντόλτσε βίτες, καινούρια ρούχα, τσάντες και παπούτσια κάθε βδομάδα.

Oι ανάγκες των παιδιών για ρούχα, παπούτσια, παιγνίδια, σχολικά και τις διακοπές που τους υποσχέθηκε πως θα πάνε μαζί .... γίνονται "ανάμνηση". 

Ο εύκολος τρόπος για να τα "φέρει βόλτα" είναι να σουλατσάρει όσο περισσότερο μπορεί. Την ίδια δεν την ενδιαφέρει που αφήνει τα παιδιά της, που δεν έχει χρόνο για αυτά. Θα έκανε τα πάντα για να γνωρίσει το νέο αρσενικό "θύμα" ... για να μην της λείψει τίποτα.

Η ευτυχία της ... είναι μόνο η δικιά της ευτυχία.

Πόσο, όμως, ευτυχισμένο είναι ένα παιδί, όταν η μητέρα "λείπει" πολλές ώρες;

Όταν μια τέτοια μητέρα είναι συνέχεια απών, το "ρόλο" της, κάποιες φορές, καλείται να καλύψει η μάνα της, η γιαγιά, αν δεν είναι κι αυτή το ίδιο "φρούτο" σαν την κόρη.

Αν η μητέρα φεύγει το πρωί και επιστρέφει το ξημέρωμα, τότε όλο το βάρος του νοικοκυριού πέφτει στην αλλοδαπή γυναίκα που θα έχουν προσλάβει. Εκείνη, η αλλοδαπή, η ξένη, θα ετοιμάσει τα παιδιά το πρωί για το σχολείο, εκείνη θα τα πάει μέχρι την τάξη, εκείνη θα τα συνοδεύσει στο σπίτι το μεσημέρι, εκείνη θα ετοιμάσει το φαγητό, εκείνη θα τα βοηθήσει στο διάβασμα, εκείνη θα κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Κι αν η μητέρα "εργάζεται πυρετωδώς" με τα προαναφερόμενα, και η γιαγιά το παίζει "κυρία και αρχόντισσα" με ένα στριφτό τσιγάρο στο χέρι, σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να φέρει σε πέρας όλα αυτά.

Αρκεί μόνο που έχει επιτευχθεί ο "μεγαλύτερος στόχος" από όλους ... να είναι ο "κακός" μπαμπάς απομακρυσμένος από το παιδί του, να πληρώνει στην ώρα του, κάθε μήνα, την ίδια ημέρα, το "φοβερό τρόπαιο" που κερδίζει όποια έχει την επιμέλεια του παιδιού ... την διατροφή του. 

Σίγουρα αυτού του είδους η "γιαγιά", κάποια στιγμή θα κουραστεί, θα απογοητευτεί και θ’ αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία της, θα θυμώνει, θ’απελπίζεται, θα θέλει να βγει κι αυτή έξω και να ξεχαρμανιάσει, να σουρτουκέψει, να κάνει την λεζάντα και τις γύρες της, να σταματήσει να "προσέχει" το παιδί και να ακούει τις "βαρετές" φωνές και ερωτήσεις του.

Τα παιδιά διαισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά και θ’ αρχίσουν, "άθελά" τους τις "περισσότερες" φορές, ν’ απομακρύνονται κι απ’ τις δυο. Το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά να νιώθουν μόνα, αποξενωμένα από την "στοργική" μάνα και την "καλή" γιαγιάκα, ο θεσμός της "καλής μητριαρχίας" αρχίζει να κλονίζεται κι όσο περνούν τα χρόνια, το χάσμα θα μεγαλώνει. Οι συνέπειες θ’ αρχίσουν να φαίνονται στην εφηβεία, την δύσκολη περίοδο της ζωής τους, όταν δεν θα έχουν κάποιον να τους συμβουλεύει, να τους καθοδηγεί, να τους στηρίζει και θα αρχίσουν να αναζητούν απεγνωσμένα τον μπαμπά τους. 

Ο μύθος, του "κακού", "ανίκανου", "επιπόλαιου" και "άχρηστου" πατέρα, που είναι συνέχεια απών από τη ζωή του, το παιδί το εισέπραττε ως αδιαφορία. «Ο μπαμπάς δεν μας αγαπάει, δεν θέλει να είναι μαζί μας. Αν μας αγαπούσε, δεν θα μας άφηνε», με αυτά τα επαναλαμβανόμενα και ασύστολα ψεύδη που "φύτεψαν" στην ψυχή και στο μυαλουδάκι του παιδιού, περίμεναν να φυτρώσει και να μεγαλώσει το "δέντρο της έχθρας" προς τον πατέρα του, αλλά όταν το παιδί συνειδητοποιεί και αρχίζει να αναγνωρίζει την αλήθεια ... τα πράγματα αντιστρέφονται.  

Αν ρωτήσεις 

ένα παιδί τι προτιμάει περισσότερο: ένα καινούριο παιγνίδι, ή το παιγνίδι με τον μπαμπά του, σίγουρα θα απαντήσει το δεύτερο. Η αγάπη, η στοργή, η καθοδήγηση του πατέρα είναι πολύ σημαντικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού. Ο πατέρας του είναι το πρότυπό του, είναι ο ήρωας του, είναι ο άνθρωπος στον οποίο θέλει να μοιάσει.

Κι όσο περνάει ο καιρός, το παιδί αυτό, θα προτιμάει να περνάει ώρες με τον μπαμπά του, που θα γίνει το καταφύγιό του, γιατί εκεί το παιδί θα νιώθει χρήσιμο, ότι το χρειάζονται και το ανταμείβουν για τις προσπάθειές του.

Κι αν κάποτε καταλάβει πως τα χρόνια του πέρασαν, γεμάτα ψέμματα, υποκρισία, μακριά και στερημένα από τον μπαμπά του ... για εκείνον τον πατέρα όμως, που το λαχταρούσε όλα αυτά τα χρόνια, ποτέ δεν θα είναι αργά για να τα περάσουνε μαζί.