Η προσωρινή έννομος προστασία του ανηλίκου, ο ρόλος του εισαγγελέα

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ποιος ο ρόλος του εισαγγελέα στην προσωρινή προστασία του ανηλίκου;

Πώς μπορεί να επέμβει;

Ο εισαγγελέας

Ο εισαγγελέας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην προσωρινή προστασία του ανηλίκου, είτε διότι αυτός αποφασίζει για το αιτούμενο μέτρο είτε επειδή είναι ο αιτών.

Στην πρώτη πε­ρίπτωση ανήκει η χορήγηση άδειας για ιατρική επέμβαση στον ανήλικο, όταν οι γονείς αρ­νούνται να χορηγήσουν τη σχετική άδεια για λόγους θρησκευτικούς (χιλιαστές) ή για άλλο λόγο (ΑΚ 1534)[15]. Απαιτείται να συντρέχει κατεπείγουσα ανάγκη της επεμβάσεως για να απο­τραπεί κίνδυνος της ζωής ή της υγείας του ανηλίκου και η αίτηση υποβάλλεται από το θερά­ποντα γιατρό ή το διευθυντή της κλινικής.

Μάλιστα η έννοια της «ιατρικής επεμβάσεως» πρέπει να ερμηνεύεται με ευρύτητα και να περιλαμβάνει τη θεραπευτική αγωγή γενικώς. 

Πα­ρόλο που στην ουσία πρόκειται για ασφαλιστικό μέτρο, δεν ακολουθείται η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων[16], για τα οποία άλλωστε είναι αρμόδια τα μονομελή πρωτοδικεία ή τα ειρηνοδικεία. 

Ο εισαγγελέας πρέπει να αποφασίσει το ταχύτερο δυνατόν επί της αιτήσεως, που μπορεί να υποβληθεί ακόμη και προφορικά, πράγμα που δικαιολογείται και από την κατεπείγουσα ανάγκη ιατρικής επεμβάσεως, η δε συμπεριφορά των γονέων μπορεί να αξιο­λογηθεί ως παράβαση των καθηκόντων που πηγάζουν από την επιμέλεια του τέκνου.

Έχει υποστηριχθεί ότι θα πρέπει να διαχωρίζεται η απαιτούμενη άδεια ή συναίνεση για την πραγματοποίηση ιατρικής επεμβάσεως από τη δικαιοπρακτική δήλωση για την κατάρτιση συμβάσεως ιατρικής θεραπείας[17]. Η πρώτη δεν απαιτεί ικανότητα για δικαιοπραξία και μπο­ρεί να τη δώσει ο ίδιος ο ανήλικος, ως φορέας του προσωποπαγούς δικαιώματος επί της προσωπικότητάς του, εφόσον όμως διαθέτει την απαιτούμενη ωριμότητα. Η δεύτερη ανήκει στην αρμοδιότητα των γονέων και αν αυτοί αρνούνται, δίνει την άδεια ο εισαγγελέας. Εάν πάλι ο ανήλικος δεν είναι ώριμος, οι γονείς - πάντοτε κατά την ίδια άποψη - χορηγούν αμφότερες τις άδειες.

Πρέπει να παρατηρηθεί ότι η άποψη αυτή, συμπαθής αφού λαμβάνει υπόψη τη γνώμη του ώριμου ανηλίκου, δεν απαντά στο ερώτημα του τι θα γίνεται αν ο «ώριμος» ανήλικος αρνείται και οι γονείς συναινούν στη θεραπεία. Νομίζω ότι σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να επέμβει ο εισαγγελέας, αφού κατά το γράμμα της ΑΚ 1534 έχει αρμοδιότητα μόνον αν αρ­νούνται οι γονείς. Συνεπώς επικρατεί η άποψη των γονέων, δηλ. η συναίνεση για την ιατρική επέμβαση. Εννοείται ότι αν αρνούνται να συναινέσουν και ο ανήλικος και οι γονείς του, πάλι θα χορηγήσει την άδεια ο Εισαγγελέας.

Εάν η άρνηση των γονέων να συναινέσουν στη θεραπεία θεωρηθεί παράβαση των καθηκό­ντων που πηγάζουν από τη γονική μέριμνα, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση που δικαιο­λογεί επέμβαση του δικαστηρίου επειδή οι γονείς δεν ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους, ο εισαγγελέας ανήκει στον κύκλο των προσώπων, τα οποία μπορούν να ζητήσουν από το δικαστήριο να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο, εάν συντρέχει κακή άσκηση γονικής μέριμνας (ΑΚ 1532 § 1)[18], όπως και για να προσαρμοσθεί η απόφαση αυτή, εάν μεταβλήθη­καν οι συνθήκες (ΑΚ 1536)[19]. Δεν θα ήταν συνεπώς υπερβολή να θεωρηθεί ότι ο νόμος αναγο­ρεύει τον εισαγγελέα σε «οιονεί» συγγενή του ανηλίκου.

πηγή: http://www.kostasbeys.gr/articles.php?s=5&mid=1479&mnu=3&id=17118