Ο Κακοποιημένος Πατέρας

ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ: Ο Κακοποιημένος Πατέρας

Της Κατερίνας Τζωρτζακάκη

Αυτή τη φορά έφυγα για τα καλά. Τα χέρια μου είναι γδαρμένα και από το μάτι μου ξεκινάει μια τεράστια γρατζουνιά, σαν πορεία δακρύων. Δεν θα το υποστώ άλλο αυτό. Δεν θα επιτρέψω να υφίστανται τα παιδιά μου άλλες σκηνές βίας στο σπίτι. Φεύγω για να επιστρέψω κάποτε και να τα πάρω. Για να ζήσουν σε ασφάλεια, σε ηρεμία. Για εκείνη δεν με νοιάζει πια. Έπαψα να την αγαπάω, έπαψα να τη λυπάμαι, δεν με νοιάζει αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει. Εκείνη θέλησε να με σκοτώσει σήμερα. Μου όρμησε με μαχαίρι.

Όταν γνωριστήκαμε δεν ήταν έτσι. Είχε βέβαια πολλά προβλήματα και το ήξερα αλλά δεν ήταν επιθετική. Τουλάχιστον όσο καιρό βγαίναμε. Εγώ ήθελα να την προστατέψω, να τη βοηθήσω, να την κάνω χαρούμενη. Δεν ήθελα να την παντρευτώ. Έμεινε έγκυος και παντρευτήκαμε. Ούτε εκείνη ήθελε να παντρευτούμε. Όλα έγιναν γρήγορα για να αποφευχθεί το σκάνδαλο.

Είναι κόρη γνωστού και πλουσίου γιατρού της πόλης μας. Η οικογένειά της ήταν πάντα τόσο ασφυκτικά κυκλωμένη γύρω της, που δεν είναι να απορεί κανείς γιατί είχε τόσα προβλήματα. Κάποτε ήταν όμορφη, τώρα μου θυμίζει κακιά μάγισσα. Το μάτι της γυάλιζε, όταν με κυνηγούσε με το μαχαίρι. Οι γιοι μας πηγαίνουν στο δημοτικό και μας είδαν. Ο ένας άρχισε να χτυπιέται και να γδέρνεται. Ο άλλος μπήκε να μας χωρίσει. Τον έσπρωξε η γυναίκα μου με τόση δύναμη, που έπεσε στην άλλη άκρη του δωματίου. Σηκώθηκε γρήγορα κι έτρεξε και φώναξε τον παππού του. Κι ενώ εγώ ήμουν που είχα δεχτεί επίθεση, ο πατέρας της, η μάνα της και η αδερφή της έπεσαν πάνω μου και άρχισαν να με γδέρνουν, ενώ το μαχαίρι ανεβοκατέβαινε σε απόσταση αναπνοής από τον λαιμό μου
.

Ποτέ δεν με συμπάθησαν οι γονείς της, η αδερφή της ίσως λίγο λιγότερο να με αντιπαθεί. Δεν ήθελαν να παντρευτεί, ούτε να κάνει παιδιά, γιατί θεωρούσαν ότι δεν ήταν ικανή με τόσα προβλήματά να γίνει μητέρα. Δεν ξέρω αν εκείνη έχει τα τόσα προβλήματα ή αν εκείνοι τα έχουν. Είναι υπερπροστατευτικοί απέναντί της σαν να είναι παιδί τεσσάρων χρονών. Τη θεωρούν ανίκανη να κάνει οτιδήποτε. Την επικρίνουν, ποτέ δεν στρώνει καλά το τραπέζι, δεν θα μάθει ποτέ να μαγειρεύει, γι'αυτό και πάντα μας κατεβάζουν φαγητό, δεν είναι καλή μάνα, γι'αυτό και φροντίζουν να παίρνουν όσο μπορούν τα παιδιά στο σπίτι τους και να τα δηλητηριάζουν εναντίον μου.

Με μισούν γιατί με θεωρούν υπεύθυνο για την επιδείνωση της κατάστασής της. Αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα είχε μείνει έγκυος. Μου το έχουν πει πολλές φορές. Γιατί δεν την αφήσατε να κάνει έκτρωση, όπως ήθελε, τους ρώτησα άπειρες φορές. Γιατί είναι αμαρτία, μου απάντησαν άπειρες φορές. Με μισούν και συνεχώς με υποτιμούν μπροστά στα παιδιά μου. Τους παίρνουν ακριβά ρούχα και δώρα για να ωχριούν μπροστά τους όσα τους προσφέρω εγώ. Άχρηστο με ανεβάζουν, τεμπέλη με κατεβάζουν, επειδή δεν δουλεύω όσο ο γιατρός που έχτισε το τριώροφο με φακελάκια. Αν είχα μάθει να κλαίω, θα έκλαιγα κάθε νύχτα, αλλά δεν ξέρω πως κλαίνε και κάθε νύχτα ο κόμπος στο στήθος μου γίνεται ένας λυγμός πνιγμένος και δεν υπάρχει για μένα καμιά παρηγοριά, καμιά ομορφιά στη ζωή.

Από τους φίλους μου έχω χαθεί, ντρέπομαι να τους πω πώς μου φέρονται η γυναίκα μου και η οικογένειά της, εκείνη ποτέ δεν συμπάθησε κανέναν τους και μου απαγόρευε να τους καλώ στο σπίτι, ούτε να πηγαίνουμε ήθελε στα δικά τους σπίτια. Έτσι κι αλλιώς δεν αντέχω να βλέπω φυσιολογικές οικογένειες, γιατί ζηλεύω τόσο πολύ που ξεσκίζεται η καρδιά μου.

Δεν αξίζω αυτήν την κακοποίηση. Δεν αξίζω νυχιές στο πρόσωπό μου, δεν αξίζω κοσμητικά επίθετα και περιφρόνηση, είμαι έναν άνθρωπος αξιοπρεπής που δεν έχω κάνει ποτέ κακό σε κανέναν, δεν είμαι σκουπίδι να μου φέρονται έτσι. Δεν ξέρω αν η γυναίκα μου χρειάζεται να μπει στο ψυχιατρείο, όπως είπαν στην αστυνομία. Μπορεί. Έχω βάσιμες υποψίες, όμως, ότι αν έμπαινε η οικογένειά της στο ψυχιατρείο, ο μπαμπάκας της ο καρδιοχειρουργός, η μαμά της, η κοσμική κυρία και η αδερφή της με τα διδακτορικά, εκείνη θα γινόταν καλύτερη μάνα για τα παιδιά μας.

Όπως και να έχει εγώ τώρα φεύγω από εκεί μέσα. Στην αστυνομία έκανα μήνυση και μου έκαναν κι εμένα μήνυση. Μου είπαν ότι δεν θα βρω άκρη. Μου είπαν να φύγω γιατί κινδυνεύω, το μαχαίρι πέρασε ξυστά από τον λαιμό μου. Λυπάμαι τα παιδιά μου που τα αφήνω εκεί, αλλά δεν παίζω σε αμερικανική ταινία για να τα απαγάγω και να τρέχω στους δρόμους με αυτοκίνητο με ανοιχτή οροφή. Σίγουρα αν απομακρυνθώ από αυτό το τριώροφο της ντροπής, οι υπόλοιποι θα ηρεμήσουν. Και τα παιδιά μου θα είναι πιο καλά, αν δεν βλέπουν να επιτίθενται στον πατέρα τους με μαχαίρι.

Το ξέρω ότι με αγαπάνε, το ξέρω ότι τους κάνουν πλύση εγκεφάλου εναντίον μου και ότι αν φύγω θα λυπηθούν και θα θυμώσουν. Σίγουρα το να αφήνω να απειλείται η σωματική μου ακεραιότητα δεν βοηθάει κανέναν μας. Θα αποδεχτώ τη λύπη μου και τη λύπη τους και τον θυμό μου και τον θυμό τους και θα παλέψω με κάθε τρόπο από μακριά για εκείνα.