Νέα έρευνα: Οι μπαμπάδες είναι πάρα πολύ σημαντικοί για τα μωρά αγοράκια

Νέα έρευνα: Οι μπαμπάδες είναι πάρα πολύ σημαντικοί για τα μωρά αγοράκια

Οι μπαμπάδες είναι σημαντικοί - όχι ότι θα αμφέβαλλε ποτέ κανείς - αλλά ίσως δεν είχαμε συνειδητοποιήσει από πόσο νωρίς και πόσο σημαντικοί, είναι, ειδικά για τα αγόρια.

Μωρά αγοράκια, των οποίων οι πατέρες ασχολούνται και συμμετέχουν λιγότερο μαζί τους, από την ηλικία των 3 μηνών, είναι πιο πιθανό να παρουσιάζουν σημάδια επιθετικότητας και προβλήματα συμπεριφοράς, μόλις από την ηλικία του ενός έτους, διαπίστωσε μια πρόσφατη έρευνα (Ramchandani PG, Domoney J, Sethna V, Psychogiou L, Vlachos H, Murray L.).

Ενώ έχουμε αρκετές έρευνες της επιρροής των μπαμπάδων και των επιπτώσεων σε πολλές πτυχές της ανάπτυξης του παιδιού, αυτή είναι η πρώτη έρευνα που δείχνει ότι η επιρροή των πατέρων είναι πολύ σημαντική από μια τόσο νεαρή ηλικία των παιδιών. Τα κοριτσάκια είχαν επίσης συμπεριληφθεί στην έρευνα, αλλά φαίνεται ότι δεν επηρεάζονται τόσο από τους πατέρες τους, στο βαθμό που επηρεάζονται τα αγόρια.

Κι αν σκεφτεί κανείς ότι σύμφωνα με μια πρόσφατη ανασκόπηση μεγάλης κλίμακας, διαπιστώθηκε ότι η αγάπη ενός πατέρα έχει συχνά μεγαλύτερη επιρροή από τη μητέρα, στα συναισθήματα των μεγαλυτέρων παιδιών, της ευημερίας και της ευτυχίας, αναδεικνύει πραγματικά τη σημασία της καθιέρωσης του έγκαιρου δεσμού πατέρα - παιδιού.

Τι μπορούν να κάνουν οι νέες μητέρες για να βοηθήσουν την προώθηση της αγάπης, της υπευθυνότητας και της ανατροφής, από το νέο πατέρα προς το παιδί του;

1. Αναγνωρίστε ότι ένας στενός δεσμός μεταξύ πατέρα και μωρού, ξεκινά ακόμη και πριν τη γέννηση του μωρού. Μια έρευνα για τους Πατέρες στην Αυστραλία, για πρώτη φορά διαπίστωσε ότι οι πατέρες που αισθάνονται πιο δεμένοι με το αγέννητο μωρό τους, όταν η μητέρα είναι 23 εβδομάδες έγκυος, είναι πιο δεμένοι (συμμετέχουν περισσότερο, μεγαλύτερο αίσθημα συναισθηματικού δεσμού και αγάπης) στα μωρά τους ηλικίας 6 έως 12 μηνών.

2. Κάντε συμμέτοχο τον πατέρα σε όσες περισσότερο δυνατόν πτυχές της εγκυμοσύνης - ενθαρρύνετε τον να αισθανθεί τις κινήσεις του μωρού με τα χέρια του, να μιλήσει και να τραγουδήσει στο αγέννητο μωρό του, παρακολουθείστε μαζί τις προγεννητικές εξετάσεις και εξαιρετικά όποτε είναι δυνατόν μιλήστε μαζί, για τα όνειρά σας και για το μέλλον του μωρού σας.

3. Όταν έρθει η ώρα το μωρό να γεννηθεί, ενθαρρύνετε τον να κόψει τον ομφάλιο λώρο. Έχει αποδειχθεί ότι οι πατέρες που έκοψαν τον ομφάλιο λώρο είναι πιο συναισθηματικά δεμένοι με τα μωρά τους, από τον πρώτο μήνα της ηλικίας, από ότι οι πατέρες που δεν το έκαναν (Brandão S, Figueiredo B).

4. Μετά τη γέννηση του μωρού, ενθαρρύνετε και επιτρέψτε του να συμμετάσχει πλήρως στη φροντίδα για το μωρό. Προσπαθήστε να αποφύγετε το "οι μητέρες ξέρουν καλύτερα" - ένας άχρηστος τρόπος σκέψης που περιλαμβάνει την πεποίθηση ότι οι μητέρες έχουν όλες τις απαντήσεις. 

Στην πραγματικότητα, η ανατροφή των παιδιών είναι μια ικανότητα που πρέπει να μαθαίνεται  κι από τους δύο γονείς, κι όπως κάθε δεξιότητα, κάθε άνθρωπος χρειάζεται την ευκαιρία να εξασκηθεί για να γίνει καλύτερος σε αυτό.

Για παράδειγμα, αν ο πατέρας, κάθε φορά που κλαίει το μωρό, το δίνει πίσω στη μητέρα πιστεύοντας ότι «αυτή είναι καλύτερη σε θέματα του μωρού», τότε ποτέ δεν θα έχει την ευκαιρία να βρει το δικό του στυλ της ικανοποίησης και την εμπειρία της επιτυχίας. Και πιστεύοντας ότι η μητέρα πρέπει να έχει πάντα την απάντηση σε όλα, ασκεί περιττή πίεση πάνω της και μπορεί να κάνει τον πατέρα να αισθάνεται σαν ανεπαρκής γονέας.

5. Απλά αφήστε τον να το κάνει και προσπαθήστε να μην τον διορθώνετε για τα πάντα (πραγματικά δεν έχει σημασία ο τρόπος που αλλάζουνε την πάνα).

6. Μόλις γεννηθεί το μωρό υπάρχει συχνά μεγαλύτερη πίεση για τον μπαμπά να είναι κουβαλητής, αλλά προσπαθήστε να αποφύγετε να τον έχετε να εργάζεται πολλές και ακανόνιστες ώρες. Η έρευνα έχει δείξει ότι οι πατέρες κάτω από αυτό το είδος του εργασιακού άγχους, είναι λιγότερο πιθανό να είναι ευαίσθητοι και να ασχολούνται με τα μωρά τους (W. Benjamin Goodman, Ann C. Crouter, Stephanie T. Lanza, Martha J. Cox, Lynne Vernon-Feagans)

Είναι υπέροχο να βλέπουμε μια έρευνα υψηλής ποιότητας, να γίνεται για τους πατέρες, που παραδοσιακά είναι πολύ λιγότερες από τις μελέτες για τις μητέρες.

Είναι για τους μπαμπάδες ! Αγαπάνε τα παιδιά τους. Ας ελπίσουμε ότι κι άλλες τέτοιες έρευνες θα εξακολουθούν να γίνονται.