«Η βία δεν είναι μια αρσενική αποκλειστικότητα» δηλώνει μεταξύ άλλων η Elisabeth Badinter

Elisabeth Badinter: «Η βία δεν είναι μια αρσενική αποκλειστικότητα».

Η γνωστή Γαλλίδα ιστορικός, φιλόσοφος, ανθρωπολόγος, κοινωνιολόγος και συγγραφέας πολλών βιβλίων βασισμένων στον φεμινισμό και στην μητρότητα, επικρίνει τις «παρεκκλίσεις» του νέο-φεμινισμού.

Γνωστή για τους αγώνες της για την ισότητα των φύλων από την εφηβεία της, η Badinter καταγγέλλει τις αποκλίσεις, που κατά την άποψή της, υποφέρει ο σύγχρονος φεμινισμός.

Η Badinter μισεί τον «διαφοροποιημένο φεμινισμό», ο οποίος επιβεβαιώνει την υπεροχή των γυναικών έναντι των ανδρών, και έχει εγκαταστήσει την εσφαλμένη ιδέα ότι η βία είναι αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών, και εκδηλώνει σαφώς εχθρότητα προς την "ισότητα", που είναι και το τελευταίο εύρημα πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. 

Για την ίδια, «Πρόκειται για ένα θεμελιώδες λάθος, το αποτέλεσμα της σύγχυσης μεταξύ της ισότητας και της ισοτιμίας. Είναι μια πλάνη που ισχυρίζεται ότι οι άνδρες και οι γυναίκες ανήκουν σε δύο διαφορετικές φύσεις».

Κατά την άποψή της, οι γυναίκες είναι τόσο φιλόδοξες όσο οι άνδρες. Ούτε υπάρχει μια γυναικεία φύση: «η θηλυκότητα εξαρτάται μόνο από τον πολιτισμό», λέει. 

Η μητρική αγάπη δεν είναι έμφυτη: «Η τρυφερότητα της μητέρας γεννιέται από την επαφή με το παιδί». 

Και επιμένει ότι οι άνδρες δεν είναι το ίδιο με τις γυναίκες, «Η αληθινή ισότητα είναι η αμοιβαία αποδοχή των διαφορετικοτήτων».

Στη σταυροφορία της εναντίον της τάσης του νέου φεμινισμού, ο οποίος κατηγορεί, προκαλώντας την πλήρη απώλεια των πλαισίων, η Badinter προσβάλλει αυτή την τάση, "Πολύ Αμερικάνικη" να θέλει να μετατρέψει τις γυναίκες σε απόλυτα θύματα, ενώ ο άνδρας ορίζεται ως ο μοιραίος δήμιος που επιβάλλεται να αλλάξει, και γρήγορα, την έκφραση της σεξουαλικότητάς τους.

Στην συνέντευξη που παραχώρησε, τόνισε μεταξύ άλλων:

Δημοσιογράφος:

- Θα υποστηρίζατε ότι οι τρέχουσες αποκλίσεις του φεμινισμού θα επιδεινώσουν τελικά τις περαιτέρω σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Εννοείς ότι η ανδρική κυριαρχία δεν υπάρχει;

Badinter:

- Ο φεμινισμός της Simone de Beauvoir, που εγώ αντιλαμβάνομαι, δεν είναι η θυματοποίηση. 

Από φιλοσοφικής άποψης, ο φεμινισμός είναι ο κινητήρας του προβληματισμού μου. 

Εύχομαι οι γυναίκες, ιδίως οι νέες γυναίκες, να κατανοήσουν ότι η θυματοποίηση μπορεί να στραφεί εναντίον τους. Σε αντίθεση με την δημοφιλή πεποίθηση, η στάση αυτή εισάγει μια καταστροφική εικόνα των γυναικών. Στη δεκαετία του '80 ήμασταν σε θέση να αποκαλύψουμε τις αόρατες γυναίκες που έπασχαν από ατίμωση: το βιασμό. Στη συνέχεια, όμως, ενδιαφέρον, υπήρχε μια απόκλιση, η οποία ήταν να θέλουν να επεκτείνουν την έννοια της ανδρικής σεξουαλικής συμπεριφοράς και στάσεων που σχετίζονται με μια άλλη σειρά επιθετικότητας. 

Το 1992, οι φεμινίστριες ζήτησαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να επεκτείνει την έννοια της σεξουαλικής παρενόχλησης, το οποίο και έγινε το 2002. Από τότε, τα πάντα μπορούν να καταγραφούν ως παρενόχληση: ένα βλέμμα, μια χειρονομία, μια λέξη... 

Αυτό εισάγει δύο καταστροφικές εικόνες στη σχέση άνδρα-γυναίκας: 

Πρώτον, της γυναίκας ανήμπορης, ανίκανης να αντισταθεί στους άνδρες και που καταφεύγουν στα δικαστήρια, όπως είναι οι προσφυγές των μαμάδων και των μπαμπάδων. 

Από την άλλη, η εικόνα του επιθετικού, κυρίαρχου και εκμεταλλευτή άνδρα. 

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι αποτρόπαιοι, υπάρχουν περισσότεροι βίαιοι άνδρες από τις βίαιες γυναίκες, και οι γυναίκες που είναι θύματα αυτών των ανθρώπων. Αλλά αυτές οι γυναίκες δεν είναι το μόνο σύμβολο της γυναικείας φύσης. Και αυτοί οι βίαιοι και κακοποιητές άνδρες δεν είναι το τυπικό του ανδρικού φύλου.

Δημοσιογράφος:

- Αλλά το 80% από αυτούς έχουν καταδικαστεί για ανθρωποκτονία από αμέλεια και λόγω βίας στη Γαλλία είναι άνδρες. Πώς ερμηνεύετε αυτό το σχήμα;

Badinter:

- Οι στατιστικές δεν λένε ψέματα. Αλλά έχετε δει κάποιον να εξετάσει την θηλυκή βία; 

Αυτή η βία αυξάνεται κάθε μέρα, ειδικά στα κορίτσια. Η εξήγησή μου είναι ότι η βία δεν είναι αποκλειστικότητα των ανδρών. Πάρτε για παράδειγμα τα νέα μειονεκτούντα προάστια, οι κραταιοί των αρχαϊκών συστημάτων ανδρισμού και αρρενωπότητας. Η άνοδος του φεμινισμού εξεράγισε την έννοια της ανδρικής ταυτότητας, αλλά δεν έχουν τα μέσα για να οικοδομήσουν μια πιο ανθεκτική, λιγότερο σχηματική ταυτότητα. 

Εν τω μεταξύ, τα κορίτσια ηλικίας 14-15 ετών, για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, αρχίζουν να έχουν παρόμοια συμπεριφορά με τους άνδρες. Αυτή η βία θα είναι όλο και πιο προφανής. Η αύξηση της βίας, ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο ή το κοινωνικό πλαίσιο, έχει να κάνει με την αυξανόμενη αδυναμία των προσώπων να υποστηρίξουν το βάρος των υποχρεώσεων, και είναι ανησυχητικό ότι συγχέουν καθολικά τα ατομικά δικαιώματα και τις επιθυμίες. Στη Γαλλία, τα στατιστικά στοιχεία για το 2005 δείχνουν σημαντική αύξηση της βίας από τους νέους σε σχολεία, κολέγια, γυμνάσια και ακόμα και στο νηπιαγωγείο!

Δημοσιογράφος:

- Σε κάθε περίπτωση, η λογική της θυματοποίησης φαίνεται να έχει υιοθετηθεί από το σύνολο της κοινωνίας.

Bandinter:

- Στις δυτικές κοινωνίες, το θύμα είναι ιερό. Για να δείξουμε ότι η γυναίκα είναι λίγο αδύναμο και ανήμπορο ον, δεν δίστασε να δημοσιεύσει ψευδή στατιστικά στοιχεία σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία. 

Στη Γαλλία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, χωρίς καμία προηγούμενη έρευνα, υποστήριξαν ότι η χώρα είχε το 10% των κακοποιημένων γυναικών, ύστερα το 12% και στη συνέχεια 14 %. Έτσι, υπάρχει η ιδέα ότι ο άνδρας είναι ένας επικίνδυνος εκτελεστής. Μιλούν για την κατάσταση των γυναικών σε γενικές γραμμές, ως εάν η κατάστασή τους ήταν πανομοιότυπη στη Γαλλία ή το Αφγανιστάν. Είναι μια φάρσα.

Δημοσιογράφος:

- Ποιος είναι ο χώρος στον οποίο σήμερα θα πρέπει να συνεχιστεί ο φεμινιστικός αγώνας για την ισότητα; Πώς να σκεφτούμε, επιτέλους, τη σχέση άνδρα-γυναίκας;

Bandinter:

- Ο θερμoμετρικός στόχος της ανισότητας των φύλων παραμένει το μισθολογικό χάσμα. 

Αυτά είναι τα κριτήρια με τα οποία μετρούν την πρόοδο και τις αποτυχίες του φεμινισμού. Γιατί; Επειδή η ισότητα των φύλων παίζεται σήμερα στην ιδιωτική σφαίρα, στην οικογένεια, ιδιωτικά. Ενώ οι γυναίκες ασχολούνται υποθετικά κατά 80% με τις δουλειές του σπιτιού, τρέχουν με ένα τεράστιο μειονέκτημα. Δεν είναι τυχαίο ότι το 80 % της μερικής απασχόλησης αποτελείται από γυναίκες. 

Ποτέ μην προωθείτε τις φεμινιστικές οργανώσεις, ενώ εξακολουθούν να διατηρούν το διπλό πρότυπο που είναι, να τονίζουν ότι υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ άνδρα και γυναίκας (μητρότητας) και ταυτόχρονα, να εξετάζουν  αφόρητα τις γυναικείες θέσεις πλήρους απασχόλησης. 

O άνδρες και οι γυναίκες μπορούν να μοιράζονται τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της «γονικής μέριμνας» και δουλειές του σπιτιού, ή ποτέ δεν θα υπάρξει η ισότητα μεταξύ των φύλων.

Ολόκληρη η συνέντευξη της Elisabeth Badinter βρίσκεται ΕΔΩ.

Δείτε το παρακάτω βίντεο για να καταλάβετε με τι τρόπους απαιτούν τα "δικαιώματά" τους οι φεμινίστριες..θα φρίξετε.